Playa del Carmen

Gisterenavond zijn we uiteindelijk rond 20u plaatselijke tijd geland in Cancun. De controle van de immigratiedienst, het ophalen van de bagage, … het gaat allemaal supersnel. Tot we aan de autoverhuur komen. Aan de balie verwijzen ze ons naar een shuttlebusje dat ons naar het eigenlijke kantoor van Hertz brengt. Daar blijken de auto’s plots veel duurder dan oorspronkelijk gedacht. We wisten dat we nog een surplus moesten betalen omdat we een enkel reis doen met de wagens. Maar plots werd meer dan het dubbele gevraagd: er kwamen allerhande kosten en belastingen bij, zodat het een beetje absurd werd. Gelukkig stond er op onze voucher van Easy Terra dat we enkel nog de btw moesten betalen, en dankzij Google Lens voor de vertaling naar het Spaans en ons onderhandelingstalent, krijgen we de auto’s na anderhalf uur mee nadat we enkel de btw hebben betaald.

Het is dan nog een uurtje rijden van Cancun naar Playa del Carmen, in het donker. We zijn intussen al zo’n meer dan 25 u wakker, dus het is een hele uitdaging. Maar we halen ons appartement (Kuxtal Appartments) en komen terecht in een superdeluxe gebouw met eigen parkeergarage, een tropische tuin in onze gang op het tweede verdiep en een gigagantisch appartement. Een reusachtige living met keuken, en boven een lange gang (echt lang, meer dan 20 meter!) met drie luxueuze slaapkamers met eigen badkamer en overal een broodnodige airco (het is om middernacht nog altijd dertig graden en zeer vochtig, echt een tropisch gevoel). We zijn hier met ons gat in de boter gevallen 🙂

We vallen allemaal direct ons bed in: het is intussen 0u30 en we zijn stikkapot…

Om 6 u schieten zowel bij Hans als bij mij de ogen open: klaarwakker, gereed om aan de dag te beginnen. Hans vindt een winkeltje om de hoek waar hij koffie en koeken haalt voor het ontbijt, en algauw is ook de rest van onze compagnie uit de veren.

Het wordt een dag zonder al te veel planning: even de omgeving verkennen en door de hitte kuieren in de exotisch gezellige straatjes, boodschappen doen (water, picknick, tussendoortjes, een koelbox en een pet voor Hans …) en drie simkaarten (eentje per koppel) om online te kunnen en de gps te kunnen gebruiken. We rijden naar een Walmart in de buurt waar we alles vinden en worden er voor de simkaarten geholpen door een grappige dame die met ons communiceerde via google translate, maar zonder geluid e mét heel veel mimiek, alsof we doofstom waren.

Snel naar huis om in de airco te eten en dan naar een xenote (cenote) in de buurt. Dat is een grot of poel gevuld met zoet water, gefilterd door de kalkstenen grondlaag. Je kan er zwemmen, vaak in de meest idyllische omgevingen. Voor de Maya’s waren dit heilige plekken, omdat dit volgens hen de ingang was naar de onderwereld, een van de drie werelden waar hun goden wonden.

Na wat zoekwerk komen we terecht in de Cenote ‘Cristalino’ : een plek met prachtig helder water, in een soort mangrove. Met het koele water de ideale plek om helemaal verfrist te worden (gevoelstemperatuur 38 graden, bij een stralende zon). We dobberen er een uurtje rond tot we er worden ‘uitgefloten’ omdat de cenote gaat sluiten. Helemaal verfrist rijden we terug naar ons appartement, waar we nog genieten van het ‘rooftop’ zwembad met zicht op zee.

Na een douche gaan we op zoek naar een leuk restaurant voor het avondeten. We kiezen voor ‘de grot van de apen’, een restaurant in junglethema waar we bijzonder lekker (maar vreemd) eten voorgeschoteld krijgen. Zo eten Ruben en ik vis met ‘mole poblano’ een ietwat zoete saus op basis van cacao en meer dan 40 kruiden, en Fran eet iets gelijkaardigs met kip. Het klinkt raar (en misschien ook niet erg smakelijk) maar geloof het of niet, de smaken blenden perfect.

Moe maar voldaan gaat het dan weer huiswaarts. Ons bed roept (ook al is het nog maar half 10), en morgen staat alweer een drukke dag vol leuke dingen voor de deur, maar daarover later meer. Nu gewoon zorgen dat we helemaal uitgeslapen zijn.