Teletijdmachine in Arezzo

Ons verblijf in Agriturismo Rimaggiore zit erop. Het was heel aangenaam: leuk huis, mooi zwembad, prachtig gelegen en Paolo kookt heel lekker. We hebben op drie dagen tijd een overzicht gekregen van alle streekspecialiteiten die in onze reisgids stonden: pappa al pomodoro, zelfgemaakte pasta,ongezouten brood, bistecca en cantuccini (droge koekjes)met vino santo (gesuikerde wijn). Vandaag dus op naar een nieuwe bestemming: Cortona

Maar eerst Arezzo bezoeken. Dat ligt pal op onze weg, dus daar kunnen we niet zomaar aan voorbijgaan. Om onze reistijd niet nodeloos lang te maken, nemen we de autosnelweg. En dat is altijd spannend: de Italianen rijden als gekken (sorry, Rocco).Ze steken voorbij waar het eigenlijk niet kan en we zagen zelfs twee bussen racen met elkaar in een tunnel door de bergen.

Na amper 50 minuten staan we al in Arezzo. Arezzo is een stad die twijfelt tussen late middeleeuwen en vroege renaissance. Het hele historische centrum staat vol met kerken en kastelen. Sander kan ok zijn Latijnse hart ophalen, want er zijn ook restanten te zien van een oude Romeinse arena. We dwalen eerst wat rond in het archeologisch museum, met heel mooie Etruskische restanten. Daarna trekken we de stad in. Ons ticket voor het museum verleent ons ook toegang tot de basiliek van San Francesco. Daar zijn in een kapel fresco’s teruggevonden van Piero della Francesca. Mooi, maar niet echt het toegangsticket van 11 euro waard. Gelukkig zat het bij ons in een combiticket, want 11 euro voor toegang tot de basiliek lijkt me er toch wat over. Vooral dat die basiliek op zich ook niet zoveel voorstelt langs binnen.

Voor de rest is Arezzo een typisch Toscaans stadje, dat op een zondagnamiddag ligt te bakken in de zon. De Italianen zijn wel zo wijs om binnen te blijven: het was vandaag 38 graden (in de schaduw!). De enige mensen in de stad zijn toeristen. Wij dwalen wat rond en passeren het huis van Petrarca en het huis waar Boccacio zijn Decamerone schreef. Op het Piazza Grande hangen de vlaggen uit van de vier wijken van de stad die zondag strijd gaan leveren met elkaar, een traditie die nog stamt uit de middeleeuwen.

Wanneer we –goed doorbakken- het centrum rondgewandeld zijn, gaan we op zoek naar onze auto. Onderweg zien we een politieagente die in een Italiaanse colère is geschoten omdat een auto wil passeren aan een hekken dat de hoofdstraat van Arezzo afsluit. We vragen ons af wat er te doen is dat ze die weg willen afsluiten. Even later wordt het duidelijk: er passeert een koers. We hebben er bijna medelijden mee: het is 45 graden in de zon en niemand, maar werkelijk niemand (behalve drie Belgen uit Gent) doet de moeite om te komen kijken.

Op naar Cortona, nog slechts een half uurtje rijden. Met een beetje geluk –Ruben had een afslag gemist- vinden we onze verblijfplaats quasi moeiteloos. Het is weer prachtig gelegen. Een enorm groot oud huis dat volledig is opgeknapt, met een enorme tuin errond en een mooi zwembad. Hierin huren we een appartementje met zicht op Cortona in de nabijgelegen bergen.

Snel even het zwembad in om af te koelen, boodschappen doen in de supermarkt die op zondagavond open is tot half acht, en dan op ons terrasje iets eten en drinken, en genieten van de avond die wat wind en verkoeling brengt.