Vandaag de laatste etappe: vanavond moeten we in Lesce zijn. Als we willen vertrekken, blijkt Slovenië niet in onze gps te zitten. We dachten nochtans dat we dat hadden nagekeken. Niet dus. Een probleem, want mijn mobiele data werken ook niet echt mee. Een telefoontje naar Orange lost ons probleem gelukkig op, en dus kunnen we op weg.
Van München gaat het richting Salzburg, vervolgens Villach en zo richting Slovenië. Dwars door Oostenrijk. Gelukkig valt het verkeer deze keer mee. Op wat oponthoud aan een paar werven, een file aan de Oostenrijkse grens (waar iedereen een vignet moet kopen) en de snelheid die op de meeste plaatsen beperkt is tot 100 na, schieten we vandaag relatief goed op. Het is bovendien ontspannen rijden, want meestal is het niet zo druk. We rijden tientallen tunnels door waaronder een paar hele lange (de Karawankentunnel is 7864 m lang, eindeloos als je erdoor rijdt) en komen telkens weer in een indrukwekkend berglandschap terecht. Het is heel warm (dik 30 graden) en dat zorgt voor een spectaculaire hagelbui tussen twee tunnels in. Gelukkig zitten er geen putjes in ons dak, want het waren serieuze kanjers.
En dan, eindelijk, na een vijftal uur, komen we aan in Lesce. Met de hulp van een vriendelijke mevrouw vinden we het gebouw van ons appartement en even later komt Syzanna naar buiten om ons welkom te heten. Het appartementje is klein, maar heel proper en heeft alles wat we nodig hebben, zelfs een terras met spectaculair uitzicht op de bergen. Snel onze fietsen van de auto en op verkenning. Het stadje is niet groot, maar de straten kronkelen alle kanten op, dus het is even opletten om niet verloren te rijden. Er vertrekken vanuit Lesce fietsroutes naar heel wat bezienswaardigheden in de buurt, allemaal tussen de 5 en de 10 km ver. Het zal moeilijk kiezen worden. L’embarras du choix, zoals dat heet.
