Na alle info van onze gids, gaan we op ontdekking in de stad. Ruben en Cédric trekken de stad in om te ontbijten, wij ontbijten met Sander en Fran in het hotel.
Na het ontbijt, gaan we op pad. Eerste bestemming: de Palafoxianabibliotheek, de oudste openbare bibliotheek van Latijns-Amerika. Het is er prachtig: ondergebracht in een oude kapel, met houten kasten volledig op maat gemaakt en maar liefst drie verdiepingen boeken boven elkaar. Juan de Palafox y Mendoza schonk in de eerste helft van de 17de eeuw duizenden boeken aan de stad, op voorwaarde dat de boeken voor iedereen toegankelijk zouden zijn, en niet enkel voor de clerus of de rijken. En zo geschiede… Later kwam daar nog eens een schenking bij van meer dan 46 000 boeken. De bibliotheek bezit ook meer dan 5000 manuscripten en meer dan 3000 incunabelen.
Rechtover de bibliotheek ligt een zij-ingang van de kathedraal. We besluiten daar ook nog eens binnen te springen. Wat een gebouw! Het is enorm! Er staan maar liefst drie verschillende gigantische orgels in, die elk bij andere gelegenheden worden bespeeld. De koepel is een exacte kopie van de koepel van de Sint-Pietersbasiliek in Rome. Er is ook een afzonderlijke ruimte afgezet die enkel toegankelijk is voor geestelijken uit Europa (een beetje koloniaal wel). De beelden, de schilderijen, de koepelvormige plafonds, de bewerkte houten poorten, het is allemaal buitengewoon indrukwekkend. De grote poort in het midden van de hoofdingang mag enkel op bepaalde voorwaarden worden geopend: om de 25 jaar, als een paus sterft of als een nieuwe paus verkozen wordt. Dit jaar is aan elke voorwaarde voldaan, dus we zien de kathedraal met de poort wijd open.
In de bib komen we ook Ruben en Cédric tegen, en dus gaan we met ons zessen op stap, richting de ondergrondse aquaduct die werd gebouwd in de 16de eeuw. Ergens in de 17de eeuw werd hij niet langer gebruikt voor de watervoorziening van de stad, maar speelde hij een rol als schuilplaats tijdens de vele revoluties. Er zouden kilometers aquaductgangen zijn, maar slechts een klein deel werd vrijgemaakt voor bezoek.
We komen uiteindelijk helemaal aan de andere kant van de stad uit. Na een stevige wandeling terug eten we snel iets en dan gaat iedereen een andere kant op: Ruben en Cédric nemen de wagen om het museum van de barok te bezoeken, Sander en Fran struinen de marktjes af om huisnummers te vinden in de typische ’talavera’ van Puebla (=keramiek) en wij dwalen gewoon wat door de straten en snuiven de sfeer op van de stad.
Hans zijn maag doet opnieuw niet wat ze zou moeten doen, en dus keren we na een uurtje terug naar het hotel. Hij kruipt in bed voor een dutje, ik ga me aan het zwembad installeren met een boek. Leuk, want ik zit daar helemaal alleen. Na een uurtje komen Fran en Sander ook langs en bezetten we de jacuzzi, en nog eens 20 min later duiken ook Ruben en Cédric op. We laten ons helemaal uitbrubbelen tot we het koud krijgen (er waait een frisse wind, een beetje op z’n Belgisch).
Ruben en Cédric trekken straks nog de stad in om Italiaans te eten (even genoeg van alle maïstortillas en -tacos). Sander en Fran en wij ook maken er een luie avond van (Hans ziet eten nog niet zitten) met roomservice en Netflix. Dat kan ook best gezellig zijn.