Gisteren (14 juli) was een rijdag. We gaan van Tuxtal Guttierez naar Oaxaca, de hoofdstad van de gelijknamige provincie, een rit van 585 km waar we volgens google maps zo’n 8 en een half uur gaan over doen. Dat geeft meteen al wat info over de weg.
Om niet in het donker te moeten rijden, besluiten we om vroeg te vertrekken. Om half 6 loopt de wekker af, om 6u10 laden we de auto’s en iets voor half 7 zijn we al vertrokken. Eens Tuxtla verlaten, volgend we de Carretera Internacional: de naam klinkt veelbelovend, de realiteit is dat iets minder. In het begin is het nog een brede weg met pechstrook, maar in zeer slechte staat door de vele diepe putten. Het is een beetje slalommen zoals in een computerspelletje. Daarna gaat de ‘autostrade’ over in een smalle tweevaksbaan die zich door de bergen slingert en regelmatig een dorpje passeert met de nodige ’topes’ die hier ‘reductores’ worden genoemd.
Maar al bij al schieten we goed op. Om het anderhalf uur wissel ik af met Ruben en Hans met Fran. De omgeving is prachtig: in het begin nog vrij vlak landbouwgebied maar eens in de bergen volgen de vergezichten elkaar op. Helaas bijna geen foto’s, ik zat een groot deel van de weg zelf aan het stuur.
Ons enige oponthoud waren wegenwerken waar we 45 min in de file stonden: toen we door mochten, bleek dat ze gewoon nieuw wegdek (tarmac) hadden aangelegd terwijl we aan het wachten waren. We waren meteen een van de eerste auto’s die de nieuwe baan mochten uitproberen.
Om toch het gevoel te hebben dat we niet alleen maar gereden hebben vandaag, bezoeken we de oudste artisanale mezcaleria. Gesticht in 1940, en nog steeds mezcal makend volgens de oude manier. De naam: El oro de Oaxaca, het goud van Oaxaca, genoemd naar de goudkleurige kleur van de mezcal, typisch voor dit merk (normaal is mezcal kleurloos, zoals onze jenever). We krijgen eerst een rondleiding in het bedrijf met uitleg over het maken van mezcal.
Mezcal wordt gemaakt van agaves. Er is maar één soort agaves die kan gezaaid en gekweekt worden, de Espadin (naar het Spaanse woord ‘espada’ = zwaard, door de vorm van de bladeren). De andere soorten agaves zijn wilde planten. Ze worden gebruikt voor de speciale mezcals, maar moeten dus in het wild gezocht en verzameld worden. In tegenstelling met wat je misschien denkt, worden niet de bladeren van de agave gebruikt, maar wel de knol waar die bladeren aan vastzitten (de bladeren worden gebruikt om sisalvezels mee te maken). Deze knol wordt in een ondergrondse oven ‘gebakken’ gedurende een 7-tal dagen, daarna in stukken gesneden en vermalen, waarna het in kuipen wordt vermengd met warm water om te fermenteren. De honderden muggen die rond de kuipen zwermen, zouden het fermentatieproces bevorderen.
Vervolgens wordt dit mengsel in een ‘alambiek’ verhit waardoor er een destillaat ontstaat. Dit is de basismezcal (40°) Er volgt nog een tweede destillatie om de smaak intenser te maken en de graden nog wat te verhogen, tot 44°. Aan de tweede ronde destilleren worden soms kruiden of zelfs kalkoenborst toegevoegd om een specifiekere smaak te krijgen.
Na deze introductie, wordt ons een proeverij aangeboden. We proeven de gewone mezcal, mezcal die 7 jaar op eiken vaten heeft gezeten, mezcal met kruiden, mezcal met kalkoenborst, en daarna ‘crema de mezcal’ met koffiesmaak, chocolade met muntsmaak, hibiscussmaak, … Gelukkig zijn er twee chauffeurs mee die geen alcohol drinken, merci Ruben en Fran.
Een paar km verder houden we halt bij wat de grootste en oudste boom ter wereld zou zijn, in El Tule. De diameter van de stam is 14 m, of het nu de oudste en dikste is of niet, het is een zeer indrukwekkende boom. Hij ligt in een mooi aangelegd parkje met een kleurrijke kerk waar de misviering door luidsprekers voor het hele dorp te horen is.
En dan gaat het door naar ons logement in Oaxaca. We slapen in een modern en zeer aangenaam gebouw, met een dakterras en een prachtig zicht op de stad.
We trekken nog even de stad in om iets te eten en komen in een gigantische feestviering terecht. Overal zijn optochten, vergezeld van een fanfare en honderden mensen die aan het dansen zijn, er zijn reuzen, en overal staan kraampjes. Een beetje Gentse feesten op zijn Mexicaans.
