Vandaag een reisdag. We hebben onze plannen licht aangepast omwille van de veiligheid. Normaal gezien reden we van Palenque naar San Cristobal de las Casas, maar die weg wordt beschouwd als zeer onveilig. Het stuk tussen Ocosingo en San Cristobal (ongeveer de helft van de route) is berucht om zijn overvallen, berovingen en zelfs ontvoeringen. De streek is in handen van drugcartels en hoewel er enorme inspanningen gebeuren om de veiligheid van de toeristen te garanderen (getuige daarvan de 6 of 7 politiecontroles die we vandaag tegenkwamen van de policia municipal, policia estatal en guardia nacional) en de aanwezigheid van het leger zowat overal. Vraag is of dat het veiligheidsgevoel vergroot, het heeft op ons eerder het tegenovergestelde effect, maar goed, ze doen tenminste hun stinkende best.
We hebben daarom besloten om via een andere weg direct door te rijden naar Tuxtla Guttierez en morgen van daaruit een bezoek te brengen aan San Cristobal. De route die we volgen is ook de route die de bussen nemen om overvallen te ontwijken. Op de kaart lijkt het een enorme omweg, maar qua tijd is het zelfs iets korter dan de directe route doordat we niet via een kronkelbaantje dwars door de bergen moeten rijden. De dorpen en steden die we passeren lijken ook iets ‘rijker’ dan de straatarme dorpjes in de regio Palenque.
We verlaten dus de provincie Chiapas en rijden via de provincie Tabasco opnieuw naar de hoofdstad van Chiapas.
Onderweg worden we twee keer tegengehouden voor controle, de andere keer mogen we door. We hebben intussen door dat de snelste manier om ervan af te zijn, gewoon volhouden is dat je geen letter Spaans begrijpt, want de doorsnee agent spreekt geen letter Engels. Ze zijn wel allemaal zeer vriendelijk en beleefd, in tegenstelling met wat je zou verwachten als je ze ziet staan in volle uitrusting, want ze zien er behoorlijk intimiderend uit.
De eerste keer wil de man mijn paspoort zien en gaat hij op zoek naar de stempels om te zien of ik niet al te lang in het land verblijf met een toeristenvisum. De tweede keer mogen wij doorrijden maar wordt de auto van Fran tegengehouden. De agent steekt zijn hand uit om haar papieren te krijgen, maar Fran is in de veronderstelling dat hij goededag zegt en geeft hem vriendelijk een hand. De man is zo verbouwereerd dat ze mogen doorrijden.
De landschappen zijn opnieuw verbluffend. We laten het tropische oerwoud achter ons en rijden meer naar het noorden, waar we door een heel vlak gebied rijden waar hier en daar zelfs velden en weiden te bespeuren zijn tussen de uitgestrekte wouden. Eenmaal Vila Hermosa gepasseerd rijden we terug naar het zuiden waar we plots terug in de bergen terecht komen. En wat voor een bergen, het zijn indrukwekkende exemplaren omdat ze zomaar uit het niets lijken op te rijzen. Het feit dat de lucht bijna zwart ziet, maakt ze nog dreigender.
Eventjes hebben we regen en daalt de temperatuur naar 23 graden, maar eenmaal de donkere wolk voorbij komen we met aangenaam zomerweer en zo’n 29 graden aan in Tuxtla. Je ziet het, we zijn al goed aangepast, 30 graden is gewoon mooi weer 😉
Ons hotel ligt in het centrum van de stad, dus niets meer van de weelderige plantengroei van de vorige dagen en voor het eerst ook geen zwembad. We zullen het met de douche moeten doen. Straks duiken we nog even de stad in, en morgen… gaan we op stap naar San Cristobal de las Casas.