Een klein stresske…en dan nog eentje

Vanmorgen werden we opnieuw wakker met een stralend zonnetje. Een half uur later zien we echter donkere onweerswolken op ons af komen en evenlater begint het te hagelen.

Nog eens 20 minuten later schijnt de zon weer volop en belooft het een stralende dag te worden, al blijft het er in de verte wel heel grijs uitzien.Er is een groep Spaanse motorrijders en een groep Franse wandelaars die ook vertrekken, dus we geven onze gastvrouw de tijd om eerst de groepen af te handelen. Wanneer iedereen vertrokken is, stel ik nog een paar vragen over het huis, want het gebouw is echt intrigerend. Het komt modern over, maar is volledig opgetrokken met oude technieken, en enkel met stro, hout en klei. Ze hebben alles zelf gebouwd, en voor een hotel met een verdieping en waar vannacht naar schatting meer dan 20 mensen hebben gelogeerd, is het echt indrukwekkend.

Maar dan is het tijd om te vertrekken. Doordat we onze tocht wat hebben aangepast om niet al te veel uren in de wagen te moeten zitten, keren we terug tot Kochkor en rijden dan door naar de Chong Keminvallei waar we de eerste dagen verbleven. Het was niet de bedoeling om naar Jekshen guesthouse terug te keren, maar het aanbod was beperkt, de prijzen van de concurrenten lagen meer dan dubbel zo hoog en we weten dat het daar goed is. Deweg is, zoals altijd, indrukwekkend.


In Kochkor houden we even halt voor de boodschappen. De batterij van mijn gsm heeft maar 17% meer, dus dat is geen goed nieuws want we hebben hem nodig als fototoestel, maar toch vooral ook als gps. In de winkelhal is ook een binnenspeeltuin en het meisje aan de kassa is bereid om hem even in het stopcontact te steken. We rekken onze paar boodschappen extra lang en geraken zo aan 35%.

Snel nog even tanken en dan weer weg. Wanneer Hans met Visa wil betalen, wordt de kaart geweigerd. Ook met Mastercard lukt het niet. We hebben onvoldoende som om te betalen, en dollars willen ze in eerste instantie niet tot ze doorhebben dat we echt niet kunnen betalen. Ze gaan akkoord met dollars en laten zich goed gaan in een voor hen voordelige wisselkoers.

Er begint zich bij ons een stresske te ontwikkelen. Als onze beide kaarten niet werken, zitten we met een groot probleem. Op zoek naar een bank dan maar, maar ook dat blijkt makkelijker gezegd dan gedaan. Een ATM? We vinden er een die onze kredietkaarten aanvaardt maar daar staat zeker 10 man aan te schuiven, en respect voor de persoonlijke ruimte is iets waar de mensen hier geen last van hebben, ze kijken ongegeneerd mee. Het wachten beu besluiten we nog eens verder te zoeken, en inderdaad, 100m verder vinden we nog een automaat, zonder wachtrij deze keer. Tot onze grote opluchting lukt het met beide kaarten om geld af te halen. Het probleem lag dus niet bij ons. OEF!!
Omdat het probleem van de bijna lege gsm nog niet opgelost is, springen we even binnen in het guesthouse waar we een paar dagen geleden verbleven en vragen of we er even alles mogen opladen. Dat is gelukkig onmiddellijk ok.
En dan deel 2 van de reis. Om Hans te sparen van al te mooie vergezichten kiezen we voor een iets langere route waarvan we weten dat de weg er prima bij ligt en die grotendeels tussen de bergen loopt.

Tot in Balykchy gaat dat perfect volgens plan, maar dan komt een stuk ruig en onherbergzaam gebied met hoge pieken in bruinzwarte rots, diepe ravijnen en een wild kolkende bruine rivier. Voor mij omwille van de smalle baan – zogenaamd 2 rijvakken, maar eigenlijk net te smal- zonder witte lijnen, en de woeste rijstijl van de andere weggebruikers die er een spelletje van maken om ons aan 100 per uur en meer rakelings voorbij te steken. Tot overmaat van ramp begint het ook nog eens te regenen. We zijn blij als we de afslag naar de Chong Keminvallei bereikt hebben zonder ongelukken. Helaas geen foto’s, daar hadden we de tijd niet voor.

Vandaar is het nog een 20-tal km naar ons verblijf. Als we daar aankomen, begint de zon te schijnen, alsof ze op ons gewacht heeft. We installeren ons op ons balkon met een lokaal biertje ( Arpa, 0,5l, 11% !!!) en bekomen van wat alweer een bewogen dag was.

1 reactie

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *