We staan opnieuw op met een stralende zon. Mooi weer om verder te trekken. Eerst nog maar eens ontbijten in de centrale yurt en dan rijden we vandaag naar onze volgende stopplaats Uz Anar Guesthouse in Kochkor.
De weg ernaartoe is weer adembenemend mooi, en toch zo anders dan de gebieden waar we tot nu toe doorreden. Het eerste deel van de route wordt weer gekenmerkt door tientallen km lange wegenwerken, waardoor we amper opschieten en helemaal dooreengeschud worden. Het tweede deel is een weg die al aangelegd is, puur rijplezier: geen putten, geen afbrokkelende weg, geen keien op de rijbaan, enkel een occasionele koe of ezel…
We komen uiteindelijk wel vrij vroeg toe aan ons verblijf maar er wordt gelukkig opengedaan. We krijgen een nette kamer met goede bedden (belangrijk!), een eigen badkamertje en een volledige living met koelkast, warm en koud water en thee en koekjes. En prima internet, hoewel op Booking vermeld stond dat er geen was. Ideaal, want nu kan ik de blog wat bijwerken.
Het echtpaar dat ons ontvangt, is heel vriendelijk. De vrouw ontwerpt de typische vilten tapijten van hier en naait ze met de hand. Ze heeft nog een paar vrouwen die helpen met het naaien. De man is heel sociaal en vertelt honderduit. Hij laat ons ook het atelier en het winkeltje van zijn vrouw zien.
Eenmaal geïnstalleerd gaan we op zoek naar een supermarkt om onze mondvoorraad wat aan te vullen. Het is een reusachtige fabriekshal, of zo lijkt het toch, maar het assortiment is verrassend uitgebreid. We gaan op zoek naar rare producten die we bij ons niet hebben. Zo is er een zot aanbod aan soorten vodka aan ultralage prijzen. Voor 2,5 euro koop je een literfles. Er zijn zelfs plastic bekertjes ter grootte van een viertal dreupelglaasjes te koop voor ongeveer een halve euro. Een wonder dat ze hier niet allemaal ladderzat rondlopen! We kopen ook een reuzezak gedroogd fruit (stukjes appel, abrikozen, druiven, perzik,…). Genoeg sneukelgerief voor de rest van de reis, ook dat voor amper meer dan anderhalve euro. Te gek voor woorden.
Daarna overwegen we naar Köl’Ukök te rijden, een meer in de buurt. Maar als we de staat van de weg zien, besluiten we dat voor morgen te houden, want al is het maar 20 km ver, we gaan er zeker een uur voor nodig hebben. We houden dan maar een korte siësta en gaan dan eten in restaurant Tabit in de buurt. Opnieuw lekker eten voor geen geld, maar de porties zijn zo enorm dat we beter gewoon telkens één schotel hadden besteld om te delen. Om ons eten wat te laten zakken maken we nog een wandelingetje door het stadje. Het is een rustig provinciestadje waar het zo te zien aangenaam leven is. En ook hier telkens weer aan alle kanten die machtige bergtoppen.
Prachtig!
Hoeveel flessen wodka hebben jullie ingeslagen?