The longest birthday ever

Sander is jarig vandaag. Het wordt dus een dagje op zijn maat, het is te zeggen, redelijk ‘laid back’. Eerst in stijl ontbijten, natuurlijk: met donuts in de meest waanzinnige kleuren, een cinnamon bun (niet te eten wegens teveel kaneel, maar wel handig om kaarsjes op te zetten) en een soort krentenkoeken die heel lekker zijn, maar een grijsgroene kleur hebben alsof ze beschimmeld zijn.

Daarna op naar Adrift Adventures voor een rafting trip. Wie nu denkt aan gigantische stroomversnellingen, golven die over de boot slaan, veel water, snelheid en gevaar…. die stopt daar beter mee. De Colorado is een zeer brede rivier met een sterke stroming, maar jammer genoeg niet veel stroomversnellingen. Het wordt dus een zeer rustig tochtje. Het leuke was wel dat je het water in mocht en je kon je dan met je zwemvest aan laten meedrijven met de stroming.

We zijn vertrokken rond 11uur, en de lunch was voorzien tijdens onze trip. We verwachtten een voorverpakt broodje, maar nee hoor. Op een kwartier tijd werd op het strand een heus koud buffet tevoorschijn getoverd: het heeft gesmaakt.

Rond 4 uur waren we terug, maar iedereen was een beetje suf van al die zon en dat water. Mijn mannen hadden geen zin meer, maar ik ben nog even het zwembad ingedoken. Een beetje decadent, zo’n zwembad dat uitkijkt op de woestijn, maar o zo leuk. Het water was minstens 33 graden en voelde als een lauw badje.

Hans en ik hebben nog de moed gevonden om in slentertempo tot aan de winkeltjes te wandelen (sneller gaat niet, te warm!). Er zijn hier tientallen gift shops die allemaal hetzelfde verkopen: cowboyhoeden, cowboyschilderijen, cowboyboots, cowboyslabbetjes, cowboybody’s… enfin, niets interessants dus.

’s Avonds mocht Sander kiezen waar we gingen eten, dus werd het pasta. En zo is onze jongste ook weer een jaartje ouder: 32 uur jarig zijn, een mens zou er moe van worden.