’s Nachts vliegen is verre van ideaal, vooral als je de volgende dag nergens terecht kan. De vlucht verloopt op zich wel vlot, maar vier uur slaap is sowieso heel minimaal. Komt daar nog bij dat het vliegtuig enorm lawaaiig was, de beenruimte veel te beperkt, de zetels niet achterover konden en dat het buiten constant flink aan het onweren was, waardoor het leek alsof we bijna 5000 km lang veel te snel over een kasseiweg reden.
Enfin, niet geklaagd. Op het ontiegelijk vroege uur van half zes in de morgen zetten we voet aan de grond in JFK. De bagage ophalen, een plaspauze, een wandeling naar de aankomsthal (’t is een grote luchthaven) en een telefoontje naar Airlink, het bedrijf dat ons komt ophalen, en om zeven uur zitten we in het busje.
Om acht uur op het hotel een zeer vriendelijk onthaal: helaas, onze kamer is nog niet vrij. Ze zal ten vroegste rond twee uur klaar zijn. Daar staan we dan met onze slaapdronken kop. We trekken dan maar de stad in om op verkenning te gaan. Het eerste wat we doen is een pas kopen voor onbeperkt metrogebruik. We hebben hem vandaag al terugverdiend!
We willen Soho verkennen, maar om 8u20 ’s morgens valt daar nog niet veel te beleven. Wat we er wel tegenkomen: een wagen van ‘Wafels en dinges’, mét Belgische vlag. Dan maar verder naar de City Hall en Ground Zero. Dat laatste is nu een gigantische bouwwerf en voor de memorial hadden we niet gereserveerd, dus dat kon niet.
Met de boot naar het Vrijheidsbeeld en Ellis Island dan maar? De koelte van het water trekt ons aan. Je moet weten dat het om half zes al 27°C was. Instussen zijn we een viertal uren verder en is het kwik opgelopen tot een vrolijk eind in de dertig. Het is bovendien onwaarschijnlijk vochtig, een echt ‘doeffe’ dag, zeg maar. Na een zoektocht en een lange wandeling komen we aan Battery Park. Daar meldt men ons doodleuk dat Ellis Island sinds de orkaan gesloten is.
In onze City Pass zit ook een voucher voor een boottocht van een tweetal uur op de Hudson. Misschien is dat dan een beter idee, vooral omdat Sander zo moe is dat hij letterlijk in slaap valt van het moment hij gaat zitten. Het zag er zelfs even naar uit dat hij al stappend ging indommelen.
Wij dus naar Pier 83 (de andere kant van de stad). Jammer, de vaartocht zit vol en de volgende vertrekt pas drie uur later. Wat nu? De temperatuur is verder blijven stijgen en piekt vlot naar de 46°, het is nog altijd verschrikkelijk zwoel en in de metro wijst de temperatuur thermometer bij momenten tot boven de 50°. Niet het ideale weertje als je niet geslapen hebt.
Dan maar een museum: het Moma. Schitterend gebouw, alle soorten kunst waarvan we de ene al meer kunnen appreciëren dan de andere en vooral…. Overal AIRCO!!!
Tegen half zes zijn we voldoende afgekoeld om de tocht naar ons hotel aan te vatten. We willen er een vroege nacht van maken, kwestie van morgen iets meer in vorm te zijn.
Opvallend is dat de mensen overal uitermate vriendelijk zijn. In de metro worden we zeer geduldig geholpen. En als we ’s avonds iets eten en ik nogal lang op mijn bord moet wachten, krijg ik ter compensatie een gratis dessert aangeboden en krijgen we nog een paar grote’ chocolate chips cookies’ mee voor onderweg. Op den duur werd het creepy.
Het voordeel van ons heen en weer geloop in New York is dat we vandaag al heel wat gezien hebben en in verschillende wijken de sfeer hebben opgesnoven. Morgen gaan we verder op ontdekking.,
