Zondag, Trieste dag. Niet triest als in triestig, wel als in de Italiaanse stad Triëste die ze in Slovenië Trst noemen. We zitten op amper 40 km van deze stad en zijn best nieuwsgierig om te weten hoe ze eruit ziet.
Het blijkt een grote havenstad te zijn met een zeer indrukwekkend stadscentrum: gigantische pleinen, grote 19de-eeuwse gebouwen, en een prachtig uitzicht op de zee. Bovendien een fantastisch winkelcentrum (groooooooot!!), maar helaas, de meeste winkels zijn gesloten op zondag. Weer zoveel geld gespaard.
Na een paar uur hebben we het wel gezien. Het is bovendien heel erg warm in de stad, dus we snakken naar een frisse duik in de zee. Terug in Piran is dat dan ook het eerste wat we doen. En daarna lekker iets gaan eten in het visrestaurant Pavel op de dijk (lekker en niet duur) en als klap op de vuurpijl nog een stukje folklorefestival.
Vanmorgen (maandag) zijn we al vroeg uit de veren. We rijden verder naar onze laatste uitvalsbasis: Bohinj Bistrica, vlakbij het meer van Bohinj. Piran verlaten is niet zo evident. Eerst moeten we de wagen oppikken die een paar kilometer verder in de gemeentelijke parking staat, want in de stad geraak je geen auto’s kwijt. Gelukkig rijdt er een gratis shuttle tussen het hoofdplein van Piran en de verschillende parkings. Dan met de wagen terug tot aan de rand van de stad waar je maximaal 15 minuten mag staan. Gelukkig kregen we bij het appartement een toelatingsbewijs om van dat kwartiertje een uur te maken. Alleen hadden we dat niet voor onze venster gezet, en dus hadden we een boete. Een vriendelijke meneer legde ons uit dat we best meteen naar het gemeentehuis stapten om uit te leggen wat er gebeurd was. De man aan de balie was zeer vriendelijk en sprak bijzonder vloeiend Sloveens, Hans was ook zeer vriendelijk en sprak Engels. Op een of andere manier hebben ze elkaar toch gevonden want de boete werd geannuleerd. Eind goed, al goed.
De tocht naar Bohinj (zo’n 190 km) verloopt vlot en we zijn al rond half drie ter plekke. Tijd genoeg om nog even tot aan het meer te rijden, met de fiets een eind rond het meer te rijden en dan een frisse duikt te nemen in het water. En neem dat fris gerust als zware onderdrijving: het is IJSKOUD!! Maar zo mooi, en kristalhelder.
Met lichte onderkoelingsverschijnselen vatten we de terugtocht aan naar ons hotel. Onderweg reserveren we nog snel een kajaktochtje voor morgen voormiddag. Weer vroeg op dus. Kwestie van te oefenen voor volgende week.
