Onze allerlaatste dag in CDMX. Ruben en Cédric willen nog het ‘Museo de antropologia’ bezoeken omdat wij er zo enthousiast over waren. Wij gaan met Sander en Fran richting ‘centro historico’: daar hadden we opnieuw een free walking tour geboekt.
Met de tram zijn we er op zo’n 40 minuutjes. Afspraak op het Zócalo, (de sokkel, zeg maar), de naam van het centrale plein in elke stad die zichzelf respecteert. Het meest opvallende bouwwerk op het Zócalo is ongetwijfeld de kathedraal. Wij vonden die van Puebla al indrukwekkend, maar dat is maar klein bier vergeleken bij deze. Het gebouw is enorm, en opnieuw overladen met marmer en goud. Doordat de stad elk jaar zo’n 40 cm wegzinkt in het meer dat onder de stad ligt, zijn er voortdurend werkzaamheden nodig om te voorkomen dat het gebouw begint te scheuren. Als je door de kathedraal wandelt, merk je inderdaad dat de vloer naar omhoog en naar beneden loopt.
Voor de Free walking tour zijn we een groepje Europeanen bij elkaar: een koppel uit Duitsland, een koppel uit Groot-Brittanië, een meisje uit Oostenrijk en wij met vier. Rodrigo leidt ons langs de highlights: niet slecht, maar zeker niet onze beste gids.
Na de rondleiding stappen we Sears (een soort Amerikaanse Inno) binnen, want op de achtste verdieping is er een bar met een prachtig uitzicht op het plein voor de Palacio de bellas artes. Het is intussen half 12, en we maken van de gelegenheid gebruik om een broodje te eten.
Opnieuw opgeladen, gaan we richting het Palacio Postal dat we gisteren al konden bewonderen. Vandaag is ook het tentoonstellingsgedeelte open. Voor 50 pesos kunnen we binnen in het prachtige gebouw en langs de statige trap naar de tweede en derde verdieping (voor ons de eerste en tweede) waar een aantal tentoonstellingen lopen: een zeer interessante over de geschiedenis van de post, filatelie, de geschiedenis van de machines en toestellen die door de post werden gebruikt, soorten brievenbussen van over de hele wereld, .. Een verrassende tentoonstelling. We vinden er zelfs postzegels uit België en een reeks Japanse postzegels over België ter gelegenheid van 150 jaar diplomatieke relaties. Daarnaast ook een aantal zalen met schilderijen, foto’s, een filmvoorstelling over de geschiedenis van het gebouw….
We kopen en versturen zelfs een postkaart naar België. Je gelooft het nooit: voor 15 pesos (ong. 70 cent) kan je een kaart versturen naar de andere kant van de wereld. Daar kan onze post nog iets van leren. Wel benieuwd of (en wanneer) ze aankomt.
Tijd om iets te gaan drinken. We belanden op de zesde verdieping in een bar met prachtig uitzicht op het centrale plein. In de verte zien we de vliegtuigen landen. Morgen zitten wij op een vertrekkend vliegtuig vanuit de luchthaven die midden in de stad ligt. Het is te zeggen: de stad heeft zich rond het vliegtuig uitgebreid. Een raar zicht.
Daarna is het weer tijd voor iets anders. Sander en ik willen graag de Templo Mayor bezoeken, een archeologische site midden in de stad. Fran voelt zich niet zo goed en legt zich intussen even te slapen op een bankje, en Hans houdt bij haar de wacht. Een moeder-zoon momentje dus.
De Templo Mayor is een overblijfsel van een tempel die door de Azteken werd gebouwd. Eigenlijk zijn het zeven tempels boven elkaar. Het werd pas in de jaren 80 van de vorige eeuw ontdekt, en vanaf dan is er een project begonnen om de opgravingen zo goed mogelijk te laten verlopen. De templo mayor is de hoofdtempel, maar er zijn er nog verschillende onder de grond verstopt. Alleen zijn er intussen een kathedraal en huizen op gebouwd. Onderzoek heeft uitgewezen dat er op een oppervlak van 7 huizenblokken restanten te vinden zijn van de oude Aztekenstad Tenochtitlan. Bij elke verbouwing komt dus heel wat opgraafwerk kijken. Recent heeft men door gebruik van nieuwe technieken ook ontdekt dat er zeker drie tempels onder de kathedraal liggen.
De opgravingen zijn indrukwekkend, de uitleg duidelijk en het museum dat ernaast ligt interessant en zeer mooi opgebouwd. We zijn er anderhalf uur zoet mee.
Na dit laatste bezoek is het tijd om naar huis te gaan. Sander en Fran rijden nog door want ze gaan met Ruben en Cédric kijken naar een ‘lucha libre’, een zeer populaire vorm van worstelen waarbij het hele gevecht eigenlijk in scène gezet is. Wij zagen dat niet meer zitten en gaan onze valiezen pakken en het appartement opruimen. Morgen komt de Uber ons al om 5 uur oppikken voor de lange reis naar huis.