De wekker loopt weer vroeg af vanmorgen. Om 7u15 zijn we al op weg naar een oppikpunt bij Parque Mexico. We hebben met zijn allen een tour geboekt naar Teotihuacán, op anderhalf uur van de stad.
De bus is mooi op tijd en brengt ons op een zeer comfortabele manier naar de archeologische site. Teotihuacán betekent “Stad van de goden” in het Nahuatl, de taal van de Azteken die nu nog door anderhalf miljoen mensen wordt gesproken. De Azteken of Mexicas (uit te spreken als ‘Mesjieka’s’) gaven deze naam aan de stad toen ze deze ontdekten op weg naar de vallei waar ze uiteindelijk Mexico stichtten. Wie de stad precies bouwde is niet helemaal duidelijk. Wat onderzoek wel duidelijk heeft gemaakt is dat de stad gebouwd werd tussen 100 voor Christus en 250 na Christus. Het was naar de normen van die tijd een enorme stad, vermoed wordt dat ze zo’n 23 à 25 km² besloeg en 250 000 à 300 000 inwoners had. De site die we vandaag bezoeken is enorm, maar slechts 5 % van de oorspronkelijke stad. Het grootste deel ligt nog steeds bedolven onder de aarde. Teotihuacán werd verlaten rond 800 na Christus.
De site is meer dan indrukwekkend. Ze telt drie grote piramides (of tempels): die van de gevederde slang Quetzalcoatl, die van de zon, gewijd aan de jaguar en die van de maan, gewijd aan de vrouw. Het zijn imposante gebouwen, omringd door kleinere piramides waarvan men lang dacht dat het graftombes waren, maar moderne onderzoekstechnieken brachten aan het licht dat ze massief zijn: geen tombes, geen gangen, geen holtes.
De piramide van de gevederde slang en die van de maan mag je beklimmen, die van de zon niet meer. Rond de piramides zijn ook restanten van woningen gevonden, van watercisternen en een systeem voor watervoorziening bij de verschillende woongedeeltes.
We krijgen twee uur lang een begeleide wandeling met uitleg van gidsen, het laatste uur kunnen we vrij de site verkennen.
Rond 12u15 brengt de bus ons terug naar Condesa, de wijk waar we verblijven. Onderweg zien we delen van de randstad die we nog niet gezien hebben. Zo is er een netwerk van kabelbanen boven de autosnelweg te zien. Niet voor de toeristen, maar als onderdeel van het openbaar vervoer. Zo kunnen de mensen die in de armere wijken op de berghellingen wonen, ook vlot tot aan de eindhaltes van de metro en bus geraken, en hun weg vinden naar de stad.
We zijn allemaal redelijk moe en suf van de lange reis en het vroege opstaan, dus eten we een broodmaaltijd in ons appartement en nemen even de tijd om op adem te komen.
Na deze kleine break gaat ieder zijn eigen gangetje. We twijfelen even om naar het park van Chapultepec terug te keren, maar besluiten dan toch de wijk Alameda Central te bezoeken. En dat bleek een goede keuze. We laten ons zonder al te veel doel verdwalen in de straten van de wijk.
Eerst wandelen we door Alameda Parque, een mooi en groot park met veel zitbanken, bomen en fonteinen, alles wat je verwacht in een zomers klimaat. Het ziet er zwart van het volk, want heel veel mensen moeten niet werken op maandag. Zo botsen we op het Palacio de bellas artes, een prachtig Art Deco gebouw. We mogen er zowaar zomaar naar binnen.
Even verder ligt het Palacio Postal. Dit is eigenlijk gewoon het postkantoor (en het is nog altijd actief), maar ook dit is een prachtig gebouw.
Nog wat verder piepen we naar binnen in nog een museum dat gesloten is, maar het lukt ons om door het smeedwerk toch een foto te nemen.
Daarna duiken we de winkelstraten in. Naar goede Mexicaanse gewoonte opnieuw georganiseerde chaos. We komen een gigantische bakkerij tegen, met de gekste gebakjes, en mensen die stapels taartjes kopen.
Nog wat verder een straat met allemaal electronica- en gsmwinkeltjes. En nog wat verderop drie straten met alleen maar lampen. De volgende straat: allemaal wisselstukken voor huishoudtoestellen.Tientallen winkels die allemaal hetzelfde verkopen.
Tegen half 6 houden we het voor bekeken en nemen we de metro terug. Op de tocht van het metrostation naar ons appartement passeren we een reusachtige boekenwinkel, een beetje de Colruyt van de boeken. Snel even binnenspringen voor een foto. (wie vindt mij?)
En dan naar huis. Onderweg kopen we nog 5 liter water en dan maken we ons klaar om rond 7 uur samen te gaan eten. Het is de laatste avond dat dit kan, want de kinderen hebben voor morgenavond tickets gekocht voor een Mexican Wrestlingwedstrijd. Wij hebben wijselijk besloten niet mee te gaan want de volgende dag worden we al om 5 u opgehaald voor de terugreis (en eerlijk: worstelen, het zegt ons niet zoveel, zelfs niet op z’n Mexicaans)