10 juli is de verjaardag van Sander. De hele dag werd dan ook door Fran gepland in functie van wat hij graag doet. Geen probleem, want wij vinden dat ook leuk.
Vanmorgen staat eerst een bezoek aan de archeologische site van Palenque op het programma. Die ligt vlakbij, dus dat is lekker makkelijk.
Om er binnen te geraken, dat is een ander paar mouwen. Wanneer we aan de ingang van het park komen, worden we teruggestuurd, want we moeten een ticket kopen zo’n 500 m voor de ingang. Daar moeten we ook de auto parkeren, want je kan niet met je eigen auto naar de site. Dat moet met een ‘colectivo’, zeg maar een taxibusje. We betalen dus per persoon 215 pesos ingang voor het park, 100 pesos tax voor de overheid en 63 pesos per auto voor de parking (als je de bedragen deelt door 20 heb je een idee van de prijs in euro.) We strikken daar ook een gids en dingen af op zijn prijs + we krijgen hem zo ver dat hij ook de colectivo (60 pesos per persoon) voor ons betaalt. Geen nood, hij krijgt nog altijd een zeer royale prijs. We kiezen voor de ‘grand tour’ waarbij we een uur met gids de archeologische site bezoeken en daarna nog een uur de jungle intrekken die de site omringt.
Palanque is de derde oudste bekende Mayasite. Het terrein is meer dan 70 ha groot. Op een klein deel ervan zijn een aantal tempels blootgelegd en deels gerestaureerd. Indrukwekkend, ook door zijn ligging want volledig omringd door dicht oerwoud en bovendien mag je hier en daar naar boven klimmen en zelfs naar binnen gaan, wat toch wel bijzonder is. Zo kunnen we binnen in een deel van de necropolis, waar we het graf van de ‘reina roja’ zien, de rode koningin, zo genoemd omdat haar dodenmasker helemaal rood gekleurd was, net als haar graftombe.
Onze gids valt een beetje tegen, want heel veel historische kennis over de site lijkt hij niet te hebben. Hij herhaalt zichzelf voortdurend waardoor het op de duur een beetje irritant begint te worden. Het lijkt alsof hij een twintigtal zinnen heeft over de oude stad en die voortdurend herhaalt. Eigenlijk wil hij met ons alle souvenirstandjes aflopen, maar daar steken we een stokje voor, al laten we ons wel verleiden aan een stand met bewerkt en beschilderd leder waar we een mayakalender kopen. Een mens moet toch een herinnering hebben, he. En we krijgen ook nog eens korting (en we dingen nog wat af) omdat we allemaal iets kopen.
We overwegen even om de gids te bedanken voor zijn diensten na het eerste uur, maar eigenlijk willen we allemaal het omringende oerwoud in: daar zijn nog de restanten ontdekt van meer dan 2000 gebouwen die tot de stad behoorden, alleen is besloten om ze niet op te graven om de natuur te sparen. Maar je kan er dus wel over en tussen lopen, hoe cool is dat. Dus besluiten we hem een kans te geven, want zonder gids geen oerwoud.
En dan blijkt de man veel meer over de natuur te weten dan over de gebouwen, waardoor het tweede deel van de tocht toch nog interessant wordt. En vooral ook een beetje avontuurlijk, omdat we echt door de jungle klimmen en klauteren over de oude ruïnes. We krijgen uitleg over de bomen, de vruchten, de vogels en we zien zelfs een groep brulapen, hoog in de bomen.
Als we rond zijn met de tour, en we hem willen betalen met kaart (want dat was zo afgesproken) dan blijken er nog eens 5% kosten bij te komen. Dat had hij wel bij het begin van de rondleiding kunnen zeggen. We scharrelen (bijna) al ons cash geld bij elkaar en kunnen hem betalen, maar, helaas voor hem, voor de fooi schiet niets over. We zullen binnenkort toch eens wat geld moeten afhalen. Bijna alles wordt hier immers nog ‘en efectivo’ betaald.
We lopen nog even vrij rond op de site, maar besluiten dan de ‘colectivo’ terug naar de auto te nemen. Het is intussen al 1 uur geworden, hoog tijd dus om te gaan picknicken op ons terras in het hotel.
Daarna is het hoog tijd voor wat verkoeling: het wordt vandaag de waterval van Misol-Ha. Een waterval van 20 meter hoog die in een soort van cenote terecht komt waar je kan zwemmen. Het is er prachtig en er is geen volk. Net als gisteren moeten we twee keer betalen: de eerste keer 10 pesos per persoon voor de toegang tot het park en dan nog eens 50 pesos per persoon voor de waterval. Hoe het precies in elkaar zit, weten we niet, maar het is niet duur en we kunnen zwemmen, dus we maken er geen probleem van.
Het was er ronduit fantastisch: een hoge bergwand waar het water zich naar beneden stort in een grote ronde plas, omringd door enorme bomen met lianen, kleine watervalletjes, rotsblokken… Puur genieten van het koele water. Er zit wel iets in wat ons steekt/bijt want zowel ikzelf als Fran en Sander worden opgeschrikt door een venijnige prik De man die toezicht houdt en zwemvesten verhuurt, kan ermee lachten: Mexicaanse massage, is zijn commentaar.
Na het zwemmen houden we de traditie van cake en kapstok in eer. Wie hier meer wil over weten, mag het ons altijd eens vragen.
Helemaal verfrist vertrekken we iets rond half 6 terug naar het hotel: een rit van net geen 30 minuten. Maar dan staan we plots stil, net voor een bocht, achter een vijftal vrachtwagens. En er komt geen beweging in onze file. Blijkt dat er een ongeluk gebeurd is met een vrachtwagen en de hele weg is geblokkeerd. Alternatieve routes zijn er niet, dus omrijden is onmogelijk. Wachten dan maar.
En dan ontstaat een chaotische situatie: chauffeurs stappen uit om te gaan kijken, en laten hun auto’s en vrachtwagens achter, andere auto’s rijden toch door (en moeten dan achteruit terug want er is geen doorkomen aan). Uiteindelijk arriveren er twee vrachtwagens van het leger – met soldaten – en zij maken uiteindelijk de weg deels vrij waardoor we verder kunnen. Aan de andere kant staat een file van minstens anderhalve km, dus we waren niet alleen om te wachten.
In het hotel plonzen we nog even in het zwembad, we versieren een gratis Margarita door een positieve recensie op TripAdvisor te zetten en spreken dan af om samen te gaan eten voor Sanders verjaardag. Het is ons gisteren zo bevallen in Don Mucho’s dat we vandaag opnieuw daar naartoe trekken. En het was alweer zeer lekker.
En nu is het tijd om te slapen. Voor de laatste keer hier in Palenque met de geluiden van de jungle op de achtergrond. We gaan het hier missen!