Na alle adrenaline van gisteren, mocht het vandaag wat rustiger. We vertrekken richting Chaek om benzine te tanken en brood te kopen.
In het pompstation hebben we voor het eerst te maken met een ongeduldige Kirgiziër. De man is zich vreselijk aan het opwinden omdat het volgens hem allemaal niet snel genoeg gaat. Nu moet je weten dat we een vrij grote tank hebben en de benzinepompen hier veel trager tanken dan in België. Hij begint te schelden , althans dat denken we, want we spreken de taal niet, maar zijn lichaamstaal is duidelijk. Wanneer Hans aanstalten maakt om zich aan de kant te zetten zodat hij kan tanken – wat hier absoluut de gewoonte niet is, normaal ga je eerst betalen – begint hij opnieuw van zijn oren te maken. Hans stapt dan maar uit, laat de wagen waar hij staat en gaat toch eerst betalen. Eigen schuld, dikke bult.
Dan op zoek naar brood. We stoppen aan een kleine ‘magazin’ en ik stap naar binnen. Aan de deur zit een dik meneertje dat alleen Russisch spreekt, dus ik moet zelf op zoek. Ik zoek het winkeltje af en vind tenslotte brood ….in de koelkast.
Nu zijn we klaar om verder te rijden naar Ak Kol, een meertje dat volgens onze gastvrouw de moeite waard is. De weg erheen, 70 km langs prima weg, is alweer onbeschrijflijk. Het is een aaneenschakeling van landschappen waar je mond van openvalt.
Voor de verandering is de afslag naar het meer eens deftig aangeduid. We rijden van de verharde baan af en slingeren ons naar het meer.
Op een 2-tal km van het meer zetten we The Beast aan de kant, net voor een steile helling. We moeten toch wat beweging hebben vandaag. De helling is pittig en we stijgen snel.
Boven zien we het meest turkooizen meer dat we ooit zagen.
Terwijl we rond het meer wandelen rijdt ons een campertje voorbij met duidelijk ook toeristen. Een eindje verder hebben ze zich aan de kant gezet en wanneer we langsstappen spreken ze ons aan in het Engels. Waar we vandaan komen? België. Ah, wij ook. Blijkt dat ze in Merelbeke wonen. We blijven even babbelen en reiservaringen uitwisselen met Pascale en Danny voor we weer verder stappen. Een leuk intermezzo.
Na onze wandeling rijden we terug naaar Ul’gu, alweer door een van de pot gerukt decor, waar we nog wat verder plannen voor de komende dagen.
