Vandaag poging 2 om het Köl’Ukök meer te bereiken. Na alweer een stevig ontbijt ( nog nooit zoveel tomaten,komkommers en eieren gegeten als ontbijt als hier) zijn we al vroeg op pad. Snel nog een brood gekocht en we waren klaar om te vertrekken. De weg naar het meer is op zijn zachtst gezegd uitdagend, maar we kennen The Beast intussen al redelijk goed, dus we hebben er alle vertrouwen in en sleuren ons naar boven. We zien het helemaal zitten om het grootste eind met de wagen te doen en dan de laatste kilometers te wandelen. Maar dan is de weg plots weg. Een aantal indrukwekkende Bob de Bouwermachines zijn aan het graven en scheppen in een poging de weg te herstellen en verbreden, maar op het moment dat we daar aankomen is er een hoogteverschil van een paar meter tussen ons deel van de weg en het vervolg na de graafmachine. En nu kan onze auto veel aan, maar springen of vliegen is er niet bij.
Maar geen nood. We keren en parkeren aan de kant van de weg en besluiten te voet verder te gaan. De man van de graafmachine maakt een pad aan de rand van de weg in een soort trapvorm zodat we naar boven kunnen klauteren langs het gevaarte. We weten nu al dat we het meer niet gaan halen. Daarvoor is de afstand nog te groot en de tijd te kort, maar we gaan 2,5 uur wandelen en dan op onze stappen terugkeren. En wat voor een wandeling! De weg voert ons almaar hoger en hoger, met fenomenale vergezichten en de besneeuwde toppen lijken soms binnen handbereik.
Het is een stevig tochtje. Maar we genieten met volle teugen van de prachtige natuur. Af en toe een hindernis om het spannend te houden (we moeten twee keer een riviertje oversteken -leve de wandelstokken ). Na 2,5 uur kunnen we aan de horizon zien waar het meer moet liggen. Maar we keren wijselijk om om aan de afdaling te beginnen. In ongeveer de helft van de tijd bereiken we onze auto terug. Nu nog een dik half uur over de keien naar beneden dansen en we staan terug in Kochkor.
Tijd om de markt te bezoeken, op zoek naar fruit. De markt en winkeltjes zien er zeer exotisch uit voor ons en doen denken aan beelden die we eerder associeerden met Afrika. Het lijkt nog het meest op een bedrijvige mierennest waar iedereen de opbrengst van zijn stuk land probeert te verkopen. Het is even aanpassen, maar als je erdoor kijkt, blijkt dat je werkelijk alles kan kopen wat ook bij ons op de markt wordt aangeboden, maar aan een vijfde of nog minder van de prijs. De drukte, die krijg je er gratis bij.
We springen ook even bij een winkeltje met handwerk : vrouwen uit de hele streek maken handwerk (voornamelijk voorwerpen in kunstig bewerkt vilt en geweven wol) en verkopen dit in het winkeltje van de coöperatieve. We kopen wat kleine kerstspulletjes, het moet tenslotte in de valies kunnen. En bovendien heeft onze gastvrouw ook een winkeltje waar we morgen ook nog eens gaan rondneuzen.