Vandaag trekken we weer verder, van Karakol naar Ak Say waar we logeren in het Feel Nomad Yurt Camp. Aangezien dat relatief dichtbij is, profiteren we ervan om een uitstapje te maken naar de Vallei van het rode water. De weg is prachtig en het landschap varieert enorm snel. Hans leeft zich helemaal uit in het 4×4 sturen want de weg is best uitdagend. We moeten door een rivier, over een oude houten brug die er redelijk wankel uitziet ( we waren bijna teruggekeerd, maar een Kirgizische chauffeur deed teken dat het kon en reed er zelf over om te tonen dat we er niet gingen doorzakken) en af en toe zitten er dikke rotsen en plassen waar we heel voorzichtig moeten over rijden. Er zijn geen woorden om te beschrijven hoe mooi en afwisselend de route is, dus ik ga het ook niet proberen, maar laat jullie genieten van een paar foto’s.
Na ons uitstapje in de vallei gaan we verder richting Ak Say. Het is nog een tweetal uur rijden, zo’n 108 km. Ongeveer 70 km ervan rijden we over opengebroken weg, dus het schiet niet zo goed op. Maar de uitzichten zijn alweer adembenemend.
Wanneer we uiteindelijk Ak Say bereiken, is het uitkijken naar een bord dat ons naar het yurtkamp brengt, want Google maps kent het kamp wel, maar vindt geen weg ernaartoe. Gelukkig rijden we het bord niet voorbij : het kamp ligt nog 13 km van de weg, we moeten eerst de hele Ak Say Canyon door. De weg kronkelt zich door de Canon met roodbruine rotsen tot we uiteindelijk het Issyk Kulmeer bereiken.
En daar staan in de verte een tiental yurts in een adembenemende omgeving. Het lijkt wel een Fata Morgana.
We krijgen yurt nummer 6 toegewezen en krijgen te horen dat het eten om 19u is, in een centrale yurt. Er zijn geen stoelen, we zitten aan lage tafels op kussens en genieten van een heerlijke typische maaltijd. Geen idee wat het precies was, maar het was lekker en bestond vooral uit groenten. En natuurlijk ook thee en heel veel zoetigheden.
De mooiste dag precies