Na een nacht met rollende donders en knetterend onweer staan we fris op, klaar voor de dag. Na een stevig ontbijt (havermout, gekookt eitje, toast, frambozenconfituur, fruit en de traditionals komkommer, tomaat, geitenkaas en gewone kaas) gaan we op pad. Op aanraden van onze gastheer rijden we naar Jyrgalan, een oud mijnwerkersdorp dat ooit een bloeiend stadje moet zijn geweest maar intussen zijn beste tijd heeft gehad. Maar de ligging is fantastisch, midden in fluogroene bergen.
De weg ernaartoe is ook een belevenis. De eerste 40 km brengen ons langs glooiende velden met vrolijke bloemen en zijn geasfalteerd, hoewel dat geen garantie is voor een makkelijke rit. Op regelmatige afstanden staan borden dat voertuigen van meer dan 7 ton niet mogen rijden wanneer de temperatuur boven de 27 graden is. En er zijn duidelijk een aantal vrachtwagenchauffeurs die het bord niet goed gelezen hebben. Het gevolg: diepe sporen en hoge bulten die voor wat avontuur zorgen onderweg.
De laatste 20 km hobbelen we over een modderige weg met heel wat putten die na de overvloedige regenval van vannacht vol water staan.
In Jyrgalan aangekomen lopen we eerst wat verloren. Bij een prima uitvalsbasis om te wandelen zou je verwachten dat er hier en daar een aanduiding staat, maar behalve een totaal afgebleekt bord dat niet meer leesbaar is, is er nergens iets te zien. Gelukkig komt er een Europees koppel aangestapt ( joepie, die spreken Engels) die ons uitleggen hoe we naar de Kök Bel waterval kunnen wandelen. Maar eerst picknicken bij een idyllisch riviertje.
En daarna op pad. Zoals wel meer gebeurt hebben we ook dit maal de waterval niet gevonden ( zie vorig jaar) want we hebben waarschijnlijk de foute weg genomen, maar de uitzichten waren evengoed prachtig, dus die waterval…ach ja, dat is tenslotte maar water dat valt.
Omdat er af en toe dreigende wolken overtrekken en er opnieuw onweer is voorspeld, besluiten we terug te rijden met de optie om onderweg hier of daar te stoppen. Uiteindelijk rijden we gewoon door want de lucht ziet er steeds dreigender uit.
Snel nog even boodschappen doen, en net als we ons hotelletje bereiken, begint het te donderen…
Onderweg willen we tanken (benzine 95 is ons op het hart gedrukt), maar geen enkel tankstation blijkt dat te hebben. Tot we er een vinden, maar daar wilde de man dat we 80 liter tankten, veel teveel dus… Tanken zal voor morgen zijn…
Vanavond gegeten in een hip eetcafé The lighthouse, met een pracht van een wereldkaart aan de muur. Daar kon Hans niet aan weerstaan 😉
Wat een adembenemende landschappen! Geniet verder van jullie avonturen… steeds verrassend zo te lezen. Zolang je elkaar maar hebt, hé. En lekker kan eten. 😇