De Sunny Mountains

Ons verblijf in Jekshen Guesthouse is er een vol verrassingen. Het begon bij het toiletpapier. Dat lijkt een rol zelfgeschept crêpepapier. Grappig, maar het doet wat het moet doen, dus dat is geen probleem.
Gisterenavond werden we verwacht voor het avondeten, afspraak om 19u in ’the next building’. En daar wacht ons een onverwacht schouwspel. De zaal -want zo groot is de ruimte- is behangen met goud blinkend papier, met witgroene gordijnen versierd met glitter. De tafels zijn overladen met allerhande schotels en dan moest het eten nog komen. Zelfs Hans heeft niet alles kunnen opeten.

Het eten zelf is eenvoudig (soep met grote blokjes groenten, een slaatje en daarna plov, rijst met worteltjes en gekookt rundvlees in kleine brokjes, genre soepvlees) maar heel smakelijk. En dat alles geserveerd met dampende thee, de nationale drank bij uitstek. Ook het ontbijt vanmorgen was lekker en meer dan overvloedig. Niet slecht, want we trekken vandaag de bergen in en kunnen dus wel wat energie gebruiken.
Het is Becka, de zoon des huizes, die ons een wandeling voorstelt. Met behulp van de app Maps.me toont hij ons een lus die ons eerst helemaal naar omhoog zal brengen voor een spectaculair zicht om ons dan langs glooiende heuvels terug naar beneden te brengen. Ons eerste referentiepunt is een houten brug. Doe nu even de ogen dicht en stel je daar iets bij voor… Wedden dat dit niet is wat je voor ogen had?

We proberen het bruggetje, maar als blijkt dat de grote steunbalken niet vast liggen, keren we na een paar stappen terug. Er zit niet anders op dan onze schoenen uit te doen en dan door het ijskoude kniehoge water te stappen. Het is zo koud dat het pijn doet, maar dat verdooft dan weer de pijn van met blote voeten over keien te wandelen. En trouwens, wie zei ook weer dat pijn gewoon fijn is, maar dan met een p?

De wandeling is fenomenaal. Het is hier dan ook onwaarschijnlijk mooi. De bergen hebben de bijnaam Sunny Mountains, en ze doen vandaag hun naam alle eer aan. De temperatuur is een zalige 20 graden met een verfrissend briesje,  al is dat meer dan warm genoeg voor de inspanning die we leveren. Geen idee hoeveel hoogtemeters we gedaan hebben, maar het zijn er veel. Een heuvel die heel hoog leek in het begin van de wandeling, leek een molshoop toen we boven waren.

En heel de tijd wandelen we door een reclame voor Ricola: overal bloemen, tientallen soorten in evenveel kleuren en de geur van kruiden waait ons in vlagen tegemoet. Het is niet te beschrijven hoe mooi het hier is.

Uiteindelijk wandelen we een zestal uur, pauzes inbegrepen, en daar zijn we behoorlijk fier op. Vooral bij het stijgen hadden we immers last van de ijle lucht waar we soms maar moeilijk zuurstof konden uithalen. Maar het was de inspanning meer dan waard!
En nu net terug van het avondmaal, samen met een groep Amerikanen, een groep Chinezen, en bij ons aan tafel een vriendelijke Japanse jongedame. Het lijkt hier wel the place to be!