Na een verkwikkende nacht van maar liefst 12u zijn we er helemaal klaar voor : Bishkek, deel 2. In de namiddag voorspellen ze onweer, dus gaan we eerst op verkenning in de buurt. We komen heel wat grote en zo te zien belangrijke gebouwen tegen, maar de opschriften blijven vaak een mysterie. Ik oefen het cyrillisch alfabet waar het maar kan en amuseer me kostelijk met het ontcijferen van alles wat ik tegen kom, maar kunnen lezen en kunnen begrijpen wat er staat zijn twee totaal verschillende dingen. Het ministerie van financiën kan ik nog net ontcijferen, en ook bank, sport, toilet en Frunze, de naam van een lokale artiest.
Als we wat verder het museum voorbij stappen, besluiten we een kijkje te nemen. De deur staat open, dus… Maar nee hoor, een dame houdt ons tegen met de boodschap dat ze gesloten zijn. Ok, dan maar niet. Of toch? De mevrouw komt ons achterna en wenkt ons naar binnen. Krijgen we een privérondleiding? Nee, helaas, maar we mogen wel een souveniertje kopen. De shop willen ze wel even voor ons open doen. We bedanken vriendelijk en laten ons verder verdwalen in de straten.
We komen in het meer commerciële centrum terecht: je kan hier werkelijk alles kopen, niets laat vermoeden dat we ons in een arm land in Centraal-Azië bevinden. Langs de weg valt ons opnieuw op hoeveel groen er in de stad aanwezig is.
Om al dat groen van water te voorzien hebben ze een ingenieus systeem bedacht met kanaaltjes die het smeltwater van de gletsjers in het nabijgelegen gebergte naar de stad brengen waar het door middel van kleine schotten gebruikt wordt voor de irrigatie van de bomen en de parken.
We eten iets kleins in het hotel -belegde broodjes zijn we niet tegengekomen -en gaan dan op zoek naar een supermarkt die naam waardig. En dat blijkt gemakkelijker gezegd dan gedaan. We vinden heel wat adressen op het internet, maar als we daar aankomen, is er nergens een winkel te zien. Uiteindelijk besluiten we een supermarkt te zoeken die wat buiten het centrum ligt en die er op de foto uitziet alsof hij wel ok is. Het is even rijden, zo’n 5 km, maar met het verkeer duurt het eeuwig om er te geraken. Je moet weten dat het verkeer hier in de stad al even vreselijk is als in Albanië: wegmarkeringen lijken random aangebracht en meer dan een suggestie kan je het niet noemen. Waar 3 rijstroken voorzien zijn, rijden er minstens 4 wagens naast elkaar en parkeren doe je waar dat voor jou het handigst is, en dat is niet persé handig voor de ander automobilisten. Drie kwartier en een paar bijna hartstilstanden later (althans van mij, Hans geniet gewoon van met zo’n grote auto te rijden) bereiken we de supermarkt. We kopen veel water, wat brood en kaas en chocolade en muggenspray. Voilà, nu zijn we helemaal klaar voor onze roadtrip : eerst gewoon nog teruggeraken naar ons hotel.
Vooraleer we gaan eten in een restaurant vlakbij ons hotel kuieren we nog wat door de parken. Het centrum van Bishkek is een aaneengesloten zone van parken. Sommige hebben speeltuinen, andere zijn openluchtmuseum met beelden, overal bloemenperken, het is echt zalig wandelen..
En dan is het tijd voor restaurant Frunze. We zijn het ’s ochtends tegengekomen op onze wandeling en het viel op door zijn flamboyante stijl. Een mooi terras met een fontein, verschillende prieeltjes met gedekte tafels, een riant gebouw,…het intrigeert ons. En dus hebben we een tafeltje gereserveerd. We zitten in een sprookjesachtig decor en genieten van een lekker menuutje om de dag mee af te sluiten. Morgen begint het echte avontuur want dan gaan we al even de bergen in.
Nog een kleine anekdote. Toen we gisteren dollars gingen omruilen voor de plaatselijke munt (de som) werd een biljet geweigerd omdat er een koe voor het gebouw in Washington stond! Blijkbaar kregen we een vals biljet mee van de bank!?! Dat zullen ze toch eens moeten uitleggen…
Wauw, wauw …..Alvast bedankt voor het ons “ meenemen” in jullie avontuur.
Geniet, van jullie mooie reis🥰