Gisterenavond en -nacht werden we getrakteerd op een gigantisch onweer: een klank- en lichtspel zonder weerga en heel veel regen. Een goede zaak, want om half 12 was het nog 29 graden. Pas na het onweer koelt het een beetje af en kunnen we het raam open zetten.
We waren van plan om vanmorgen vroeg te vertrekken om de warmte voor te zijn, maar beide zussen Damiani (van het hotel) hebben zin in een babbel, en aangezien ze leuke tips geven om de dag door te brengen, babbelen we gezellig mee.
Vandaag gaan we op museumbezoek, al is het een alternatieve vorm: Muzeul Astra is het grootste openluchtmuseum van Roemenië en het tweede grootste van Europa. Het is een soort Bokrijk, waar op een enorm terrein met meer, bos en heuvels het oude Roemenië tot leven werd geroepen. Oude authentieke huizen in de verschillende bouwstijlen van de verschillende streken werden afgebroken op de plek waar ze stonden en opnieuw opgebouwd (en gerestaureerd) in het museum. Er werd zelfs rekening gehouden met het reliëf waaruit ze afkomstig waren.
Zo werd ook een volledig houten kerkje verplaatst dat nog dienst doet, en hier en daar werden hele dorpjes verhuisd. In de meeste woningen kan je de binneninrichting zien en overal staat wie er woonde en uit welke streek het komt. Het klinkt wat oubollig, maar is echt de moeite. Ook de moestuinen en erven van de boerderijen zijn ingericht zoals ze waren. Er is ook een techno-gedeelte waar schaalmodellen staan van alle watermolens en machines die ook op ware grootte te bezichtigen zijn. Er is zelfs een heel systeem waarbij ze ook echt worden aangedreven door water.
Het park heeft 13 km paden, en we hebben ze ongeveer helemaal afgestapt, plus nog enkele km om in de huizen en tuinen rond te lopen. We passeren ook een gezellig ambachtenmarktje. ’s Middags eten we een traditionele boterham, maar dat bevalt ons niet echt, want het is gewoon een boterham besmeerd met varkensvet en wat ajuin erop. Niet direct haute cuisine. Tijdens het eten ‘genieten’ we van een volksdansoptreden (wij dansten veel beter) door een heel jonge groep en een heel oud, en niet bijzonder toonvast koor.
Deel twee van ons bezoek brengt ons naar de vissersdorpen, de molenaars en de bergdorpen met voornamelijk herders en kaarsenmakers. Ook hier weer een grote variatie aan bouwstijlen, met heel veel aandacht voor fantastisch houtsnijwerk.
Hans heeft nood aan een dessertje en maakt kennis met een specialiteit van de streek: papanasi (spreek uit: papanash), een soort donut gevuld met blauwe bessenconfituur en verse kaas. Hij werd er helemaal blij van.
Moe maar voldaan keren we terug naar de auto en op aanraden van onze dames Damiani rijden we een paar km door naar Cisnadiora (klein dorpje met enorme citadel) en Cisnadie, een van oorsprong Saksisch dorp, waar we een weerkerk (versterkte kerk) bezoeken. Deze is in verrassend goede staat. We betalen 6 lei (iets meer dan 1 euro) om binnen te mogen, en voor die prijs worden we rondgeleid door de 14-jarige Sara die ons in verrassend goed Engels een rondleiding geeft. We mogen zelfs tot in de torenspits klimmen van deze kerk die binnenin gerestaureerd wordt en die gebouwd is als een mix tussen een kerk en een middeleeuws kasteel, met wachttorens en schietgaten.
Hoog tijd om terug te keren naar ons hotel voor een plons in het zwembad en daarna richting centrum om iets te eten. We belanden op een leuk terras in een van de zijstraten van het hoofdplein, waar we ons opnieuw verbazen over de ‘lompheid’ van de obers. Ze kunnen hier op dat vlak nog veel leren.
Als we na het eten terug stappen naar het hotel, passeren we weer door ‘Central Park’. Elke avond verzamelen rond valavond de kauwen op de gebouwen langs het park. Geen tientallen, geen honderden, maar duizenden. Zodra de zon onder is, zoeken ze hun toevlucht in de bomen van het park, waarbij ze een verschrikkelijk lawaai maken: het lijkt wel een scène uit een Hitchcockfilm. We zijn elke keer blij dat we er voorbij geraken zonder vogelkaka op ons hoofd.