De reis gaat vandaag opnieuw noordwaarts, over het Făgărăsangebergte via een weg die -heel origineel- de Transfăgărăsan wordt genoemd. We beginnen zeer op het gemak, over het vlakke platteland rond Piteşti. Leuke huizen, mooie tuinen, velden in volle glorie, …het kan niet op. Vanaf Curtea de Argeş begint het echte werk. Eerst geleidelijk aan, met even een steile klim naar een stuwdam. Daarna kronkelt de weg zich door de bergen, een beetje omhoog, een beetje omlaag, maar zonder veel klim- of daalwerk.
Onderweg zien we van bij het begin bruine beren, zomaar op de weg. Eerst een moeder met twee jongen, dan een beer die op zijn dooie gemak midden op straat staat te kijken, en daarna nog een die ons vanuit het donkere bos aanstaart. Picknicken zullen we hier dus beter niet doen. Bij de eerste beer zoekt een fietser bescherming achter onze wagen en rijden we stapvoets met hem mee, tussen de beer en de fiets.
’s Middags stoppen we aan een bar die we vanop de weg tussen de bomen zien. Het blijkt een heel complex aan ‘boomhuizen’: het Tree House Village, met niet alleen een gigantische terras, bar en restaurant die tussen de boomtoppen zweven, maar ook echte boomhutten die als vakantiewoning kunnen dienen. Leuke plek!
En dan weer verder, gezellig kronkelend door de bossen, maar zonder veel erg. Bij tijd en wijl zien we het gigantische stuwmeer door de bomen blinken, maar geen enorme vergezichten, tot grote vreugde van Hans.
Tot we aan de serieuze toppen komen. Ineens gaat de weg steil omhoog, en hij blijft omhoog gaan. Tot afschuw van Hans stop ik een paar keer langs de kant om een foto te nemen, want de zichten zijn werkelijk fe-no-me-naal. Om het allemaal nog wat spannender te maken, loopt er na een haarspeldbocht ineens een kudde schapen met herder over de weg…
Na een half uurtje klimmen, komen we aan de tunnel die ons naar de andere kant van de berg gaat brengen. Het lijkt een tunnel die met de hand is uitgehouwen: noch de wanden, noch het wegdek zijn afgewerkt. We mogen er 30 rijden, maar zonder verlichting en met de nodige putten, is zelfs dat te snel.
En dan komen we aan de overkant in een Vlaamse kermis terecht: kraampjes die vanalles verkopen, van fruit, groenten en honing over speelgoed en goedkope souvenirs tot kleren, hoedjes, … Overal lopen mensen door elkaar, auto’s zetten zich zomaar ergens aan de kant,… Het is één grote chaos. Stapvoets gaat het verder, uitwijkend voor alles en iedereen die in de weg loopt, staat of rijdt.
En dan gaat het in indrukwekkende haarspeldbochten naar beneden: boven de boomgrens geeft dat een spectaculair uitzicht.
Eenmaal tussen de bomen blijven we nog zo’n uur naar beneden rijden.
Uiteindelijk komen we beneden in een licht glooiend landschap terecht en kunnen we richting Sibiu voor ons volgende hotel.
Het hotel ligt in een gezellige wijk op zo’n 2 km van het historisch centrum, en ziet er aan de buitenkant uit als een doorsnee huis. Er zijn dan ook maar een paar kamers.
Als we vragen waar we kunnen gaan eten, is er – voor we het goed en wel beseffen- al een Bolt (een soort Uber) voor ons geregeld die ons naar een traditioneel restaurant in het centrum brengt: Crama Sibiului Vecchi. De chauffeur zet ons af aan een deurtje met een trap naar beneden. Waar is dat restaurant? In de kelder. Een beetje raar, want van buitenaf zie je amper dat er iets is. Maar de kelder is leuk ingericht, met gewelfde plafonds. Het grootste pluspunt: het is er heerlijk koel.
Tot nu toe zijn de temperaturen aangenaam geweest, zo ergens tussen 24 en 30 graden. Maar vanaf deze week voorspelt men temperaturen eind de 30 graden, en dat beginnen we te voelen. Het is bovendien onweerachtig, zoals ongeveer elke avond. Het mysterie van het groene land is daarmee opgelost: het regent hier ongeveer elke dag wel even, maar gelukkig duurt het nooit lang.
Voor we terugkeren, te voet dit keer, zo ver is het tenslotte niet, nemen we nog snel een kijkje op het grootste plein van de stad: heel indrukwekkend, maar daarover morgen meer.
Net voor het begint te regenen bereiken we ons hotel. We houden ons nog even bezig met het deels herplannen van het vervolg van onze reis. Normaal zouden we nog naar Timisoara gaan voor 2 nachten, maar met temperaturen tot 38 graden zien we dat niet zitten. We boeken een nachtje langer in Sibiu (airco en zwembad) en een nachtje extra in het Apusenigebergte (waar het maar 28 graden wordt). Hoog tijd nu om aan ons schoonheidsslaapje te beginnen.