Vandaag opnieuw een ‘reisdag’. We laten het superrustige Barcuţ en rijden naar Sinaia, een stad aan de voet van het Bucegigebergte.
Onze eerste halte is Făgărăs, aan de voet van het Făgărăsangebergte. We rijden de stad binnen en botsen op de cetatea, zeg maar versterkte burcht. Vijfhoekig, omringd met water en behoorlijk indrukwekkend. Die gaan we bezoeken.
Binnen blijkt het nog ‘work in progress’ te zijn: overal staat werkgerief en een heel deel is niet toegankelijk, wegens nog niet afgewerkt. Gelukkig is het hoofdgebouw wel al onder handen genomen en kunnen we daar een leuke tentoonstelling bezoeken over de leefgewoonten op het kasteel en in de omringende gebieden.
Na het kasteel is het tijd om op zoek te gaan naar een garage: het lampje van de bandendruk brandt al een paar dagen, maar op het platteland hebben we geen deftige garage gevonden. De vertaalapp doet zijn werk, en onze banden worden bijgepompt. Nog even tanken, snel wat picknickgerief kopen en we gaan op weg.
De weg is breed en er kan – voor de verandering – vrij snel gereden worden. De meeste Roemeense chauffeurs zijn verrassend gedisciplineerd achter het stuur, en het zijn dan ook repectievelijk Tsjechen, Duitsers en jawel, Belgen die ons voorbijvliegen.
Zonder enige overgang rijden we van een vlak landschap een berglandschap binnen. Heel bizar: het ene moment lijkt het op de polders, het volgende moment zit je in Oostenrijk.
Al bij al schiet de rit goed op, tot het allerlaatste stukje…Op de laatste 24 km geeft Waze 48 minuten aan: wat betekent dat? Moeten we over rotsen rijden of zo? Nee hoor, het is file. De weg loopt dwars door de Karpaten door een smal dal. Elk dorp dat we tegenkomen is in de winter skigebied en in de zomer vakantieverblijf. Veel verkeer dus, en geen uitwijkmogelijkheden. Als een auto wil parkeren aan de andere kant van de straat, kan niemand meer door en zo ontstaat een file die bijna een uur duurt.
Maar dan zijn we er eindelijk: Sinaia. De stad is gesticht eind 19de eeuw rond het kasteel van Peles, het buitenverblijf van koning Carol 1. Ook vandaag is het duidelijk te zien dat dit ooit ‘the place to be’ was. Het lijkt een beetje De Haan aan zee, maar dan in de bergen: het is niet voor niets dat de stad ook de parel van de Karpaten wordt genoemd. Helaas zijn niet alle gebouwen in even goede staat.
We verblijven op het domein van het kasteel van Peles, in de vroegere paardenstallen van de koning. Gelukkig zijn die intussen ingericht als hotel.
We besluiten nog even Sinaia centrum te verkennen. Het lijkt alsof we met een teletijdmachine vijftig jaar terug in de tijd worden geteleporteerd. In het centrum van de stad ligt Central Park, met daarin een casino dat een kopie is van het eerste casino van Monte Carlo. De trouwkoppeltjes staan letterlijk aan te schuiven om foto’s te nemen. Een beetje verder speelt een harmonie in een kiosk een aantal walsjes om de sfeer erin te houden. Heel veel volk, heel veel toeristen, maar amper buitenlanders.
Terug naar ons hotel, waar we ons op het terras van het bijhorende restaurant een maaltijd laten welgevallen. We zullen terug goed slapen vannacht.