Een stad naar ons hart

Het ontbijt vanmorgen was zeer lekker, al liep de bediening een beetje in het honderd. Maar het heeft toch gesmaakt.

Na het ontbijt zijn we nog even gaan genieten van het wonderlijke uitzicht op het meer van Ohrid, vooraleer weer onze valiezen te pakken.

Omdat het maar een 60-tal km is naar Korça besluiten we om eerst nog wat de omgeving van Podgarec te verkennen. Er is een kasteelruïne boven op een berg waar je te voet naartoe kan, op maar 3,5 km. De perfecte wandeling voor we vertrekken.

Zo gezegd, zo gedaan: we trekken onze wandelschoenen aan en gaan op stap. Het eerste deel gaat goed, maar dan blijkt het een geitenpadje te worden op de berghelling, heel smalletjes met losse keien en zand, en een stevig zijwindje. En daar loopt het voor mij mis: een smal pad zonder losse keien is geen probleem, en een breed pad met losse keien ook niet, maar de combinatie smal, losse keien en wind brengt me uit evenwicht. Ik wil nog even doorgaan, maar Hans overhaalt me om toch terug te keren, en dat blijkt bij het afdalen de juiste beslissing.

Dan maar direct naar Korça. De weg is leuk: heel even een berg op en dan een uitgestrekte hoogvlakte en een ontspannend brede weg met maar af en toe een put en niet teveel verkeer. Voor we het weten zijn we in Korça. En wat is dat voor een aangename verrassing.

Het is een stad ongeveer de grootte van Gent, en met diezelfde vibe. Brede lanen met bomen langs voor de schaduw, schattige smalle straatjes met bloemen, veel tuinen, parken, heel veel groen….

Met ons stadsplan gaan we op onderzoek. Eerst de orthodoxe kathedraal: zeer indrukwekkend, vooral de binnenkant.

Dan de ‘bulevardi Gjergj Kastrioti’ af , langs bars en winkeltjes. Terug langs de ‘bulevardi Republika’ waar we iets drinken in Vog Bar, een superhippe bar. Aan hippe plaatsen om te eten of te drinken, is hier trouwens geen gebrek. Het is een stad waar we ons meteen thuis voelen en waar we zouden kunnen wonen.

We laten ons verdwalen in de straatjes van de oude, en nog niet lang geleden volledig gerestaureerde bazaar en botsen onderweg op een moskee.

We zijn onderweg het plaatselijke schoolmuseum gepasseerd, dat echter gesloten was voor de siesta, dus daar keren we nog snel even naar terug. Het blijkt een grappige verzameling curiosa te zijn, zoals de wandelstok van de eerste directeur, een lepel en vork gebruikt door een van de eerste leraars, de outfit die één van de eerste vrouwelijke studenten droeg bij haar promotie… Weinig interessant, maar wel een beetje komisch.

We brengen nog een bezoekje aan de plaatselijke Spar – die zitten echt overal – om onze picknickvoorraad aan te vullen en gaan dan terug naar het hotel om ons wat op te frissen voor we opnieuw de stad intrekken om iets te eten.