We zijn vertrokken: ontiegelijk vroeg opgestaan en om half zes opgepikt door Fran die ons naar Charleroi brengt. De enige manier om rechtstreeks naar Albanië te vliegen, is met Wizz Air. Albanezen zijn blijkbaar heel vroege vogels, want zowel de heen- als de terugvlucht heeft goud in de mond.
We raken zonder veel problemen door alle controles, al is het al behoorlijk druk en vertrekken uiteindelijk met een half uur vertraging. (met dank aan een vliegtuig van Air Corsica, dat blijkbaar iets had gedaan wat het niet mocht).
Na een dikke twee uur komen we aan in een bloedheet Albanië. 38 graden in de schaduw, en nog heel wat meer in de zon. Bovendien wordt er onweer voorspeld, dus het is ook nog eens behoorlijk vochtig. Enfin, we wilden warm weer, we hebben het gekregen.
De auto afhalen ging verbazend vlot, al hadden ze geen gps. Althans, dat zeiden ze, want er stond er wel een op het rek, maar die bleek niet te werken.
Geen paniek, dan maar een plaatselijk simkaartje gekocht (2000 lek, zo’n 18 euro, voor 21 dagen onbeperkt bellen en sms’s (binnen Albanië) en 35 GB internet) en we kunnen direct aan de slag met Google maps.
Tirana zelf ligt zo’n 16 km verderop. Het is daar een chaos van jewelste: auto’s komen van overal vandaan en vinden zonder uitzondering dat zij voorrang hebben op al de rest. Een echte mierennest. Uiteindelijk vinden we het Elerhotel in een klein zijstraatje van de hoofdweg.
Op de kamer stond de airco niet aan, het was daar al even warm als buiten. Met een beetje hulp van dokter Google krijgen we die airco gelukkig aan de praat.
Na een dutje en een afkoelingsperiode zijn we klaar voor de hoofdstad. En dat blijkt, heel onverwacht, een leuke verrassing. De stad bestaat uit een aantal brede boulevards die allemaal uitkomen op het , het centrale plein van de stad. Alle zijstraatjes van die boulevards zijn een onoverzichtelijk kluwen van kronkelende kleine straatjes, met vaak heel verrassende hoekjes. Het centrale plein zelf is duidelijk nog niet zo heel lang heraangelegd. Gigantisch groot, verkeersvrij, rondom rond bomen en parken, fonteinen, indrukwekkende oude gebouwen, een paar moskeeën, en ontelbare nieuwbouwprojecten. Het plein is bovendien watergekoeld.
Om wat af te koelen tussendoor duiken we een hippe koffiebar binnen (net geen 5 euro voor een reuzekoffie, een vers fruitsap en twee taartjes) en raken we verzeild in een mega shopping center.
We laten ons verdwalen en komen terecht in restaurant Oda, volgens internet bekend om zijn traditionele keuken. Een charmante plek onder de limoenbomen in een binnentuin van een oud herenhuis. Zalig.
Als de zon onder is, zakt de temperatuur eindelijk naar een kleine dertig. Voor vannacht voorspellen ze 26 als absolute minimumtemperatuur. Leve de airco!!