Dag 9: 16 juli – 17,7 km
Het wordt een beetje verwarrend om onze tocht te volgen omdat we de dagtochten door elkaar wandelen en bovendien niet altijd in dezelfde richting. Alles voor Gent gaat richting Gent, maar alles na Gent ook, dus we keren de richting op een bepaald moment gewoon om.En dat allemaal omdat het logischer is/lijkt voor de auto’s.
Vanmorgen zet Sander ons af aan de kerk van Deinze en wandelen we naar Latem. Het eerste deel weer mooi langs de Leie, en dat is opnieuw een stuk dat we op ons duimpje kennen uit onze vaarperiode. we wandelen op het gemakje langs het water tot aan de brug van Astene en het Sashuis. Helaas, het Sashuis is niet open, maar ik mag het toilet gebruiken.
We installeren ons dan maar op een bankje onder een boom naast het bruggetje om te picknicken in een lichte motregen. Gelukkig heeft de boom veel bladeren.
Als er even later een boot passeert, komt de cafébaas van het Sashuis de brug open draaien en geraken we aan de babbel. Het wil niet zo goed vlotten met het zomerseizoen, omwille van Covid-19. Veel van zijn vaste klanten durven nog niet langs te komen, en toeristen zijn er zeer weinig. Hij vertelt ook dat hij – gratis en voor niets – het bruggetje blijft opendraaien gedurende de volgende 15 jaar. Het is namelijk het allerlaatste handbediende brugje in België en zo’n erfgoed mag toch niet verdwijnen.
Na de picknick en de regenbui gaat het verder, nog even langs de Leie, maar al gauw de velden en bossen in. We wandelen langs een paar lange dreven met prachtige oude hoeves (weliswaar helemaal vernieuwd) en komen zo aan het kasteel van Ooidonk.
Langs de toegangsdreef van het kasteel komen we in Bachte-Maria-Leerne en Sint-Martens-Leerne, en tenslotte in Deurle.
De laatste gemeente lijkt weggelopen uit een filmdecor. We drinken er een kop koffie en thee, en betalen duidelijk de omgeving mee.
Langs een zandpad achter de kerk komen we in de ‘beau monde’-straten: de villa’s en halve kastelen volgen elkaar op. Je krijgt de indruk dat je in een of ander glossy tijdschrift rondloopt over het betere wonen.
De tocht eindigt opnieuw langs de Leie en tenslotte doorheen de Latemse Meersen. En dat is pas een ontdekking: zo groen, stil en mooi, en toch zo dichtbij.
En zo komen we uiteindelijk weer bij onze wagen uit en kunnen we huiswaarts rijden.