Dag 7: 13 juli – 20,1 km
Een stralende dag vandaag: blauwe lucht, volop zon en tot 25 graden in de schaduw. Zelfs al een beetje warm als wandelweer. We vertrekken vanuit Berlarebroek, een natuurgebied aan de rand van Berlare. Broek betekent moeras, wat verklaart dat er overal waterplassen zijn, en verder vooral heerlijk koel bos.
Na de picknick wandelen we verder door het natuurgebied tot we Berlare binnenstappen en iets drinken in café De Wandeling. We hebben intussen door dat we best iets drinken als we de kans hebben, want het kan best zijn dat er op de rest van de tocht niets meer (open) is.
Vanuit Berlare is het maar een steenworp tot aan het Donkmeer. We lopen er even langs, maar verlaten het domein alweer snel en passeren langs de 13de-eeuwse Bareldonkkapel. Wat verder duiken we opnieuw het gebied rond het Donkmeer binnen, maar dit keer aan de andere kant. We lopen rond de plas en zien aan onze rechterkant Nieuwdonk: een andere – nieuwere- recreatieve waterplas. Het pad kronkelt echter verder langs het water en door het bos tot we uiteindelijk aan ‘de scheve villa’ uitkomen, een jeugdhuis dat verzakt is doordat het deels op een harde ondergrond werd gebouwd, en deels op turf.
Vanaf de villa volgen we de Broekse Vaart, opnieuw door de bossen van Berlarebroek tot we aan het Riekend Rustpunt komen, een oud sluisgebouwtje dat nu een minimuseum is met een permanente tentoonstelling met de tot de verbeelding sprekende naam ‘Van stadsstront naar zandgrond’.
We komen vanzelf uit op de Scheldedijk, dezelfde die doorloopt tot in Gent, maar draaien even verder rechtsaf langs een pad dat ons naar de Kalkense Meersen voert. We lopen op een binnendijk, aan de ene kant de Kalkense Meersen, aan de andere kant het dorp Kalken. Na ongeveer een km verlaten we de dijk en langs een smal paadje doorkruisen we koel donker bos en prachtige gele bloemetjesweiden, tot we opnieuw aan de Scheldedijk komen.
We volgen de dijk tot in Schellebelle, waar we opnieuw de Kalkense Meersen intrekken. Deze zijn maar liefst 800 ha groot en zijn een overblijfsel van de vroegere Scheldemeersen, van oudsher een natuurlijk overstromingsgebied. Opnieuw kronkelen we langs de Kalkense Vaart, langs bos en weiland tot we uiteindelijk in de verte de Sint-Gertrudiskerk van Wetteren zien verschijnen.
Na een hele dag brandende zon en dus grote dorst hebben we die gin-tonic echt wel verdiend!!
