Vanmorgen zijn we weer vroeg uit de veren. Toen een van de gidsen gisterenavond langs de tafel kwam om te vragen hoe de dag geweest was, en we zeiden dat we de ‘nature drive’ gemist hadden door een fout uur, stelde hij voor om vanmorgen met ons een wandeling van een uur te maken naar de rotsschilderingen die zich op het domein bevinden. Zo gezegd zo gedaan: om acht uur, na het ontbijt, vertrekken we met Immanuel voor een fikse wandeling.
Onderweg krijgen we uitleg over de verschillende bomen, het klimaat, het ontstaan van de typische ronde granietblokken waaruit de bergen hier zijn opgebouwd, we spotten wat wild en krijgen tenslotte een hele uitleg over de rotsschilderingen en de onderzoeken die daarrond aan de gang zijn en de problemen om ze te dateren. De jongste zouden 2100 jaar oud zijn, de oudste zouden 27 000 jaar oud kunnen zijn, maar het onderzoek is nog in volle gang.
Om half tien zijn we uitgecheckt en gaan we voor de laatste keer op weg. We hebben de hele dag tijd, dus kiezen we een route die deels over de onverharde wegen gaat. Het rijden gaat daar minder snel, maar er valt altijd iets te beleven. Dat is vandaag niet anders: onderweg zien we een springbok over de straat huppelen, wat verder staat een dikdik (de kleinste antilope die er is en die zeer schichtig is) ons vanuit het struikgewas aan te kijken en nog wat verder lopen drie giraffen over de weg. De leeuwen, luipaarden en zwarte neushoorns die hier ook wonen, laten zich helaas niet zien.
We maken een extra ommetje langs de ‘Grosse Barmen’: dat zijn warmwaterbronnen waar ook een zwembad aan is. Uiteindelijk beslissen we om et toch niet binnen te gaan. Het ziet er niet echt iets speciaals uit en ons zwemgerief zit ver verscholen in onze valies.
We rijden dan maar door naar het Von Bach Dam Resort. Geen idee wat we ons erbij moeten voorstellen. Het blijkt een soort park te zijn, à la Blaarmeersen, waar we toegang moeten betalen. En dat is meteen al een probleem: ze aanvaarden geen betaalkaarten, en we hebben niet een Namibische dollar over, laat staan 80! Na wat onderhandelen met de parkwachter mogen we toch verder rijden en moeten we het maar regelen met de eigenaars van de lodge. Daar blijkt dat het toegangsgeld al verrekend is in het bedrag om te overnachten.
De huisjes zijn supermooi gelegen. We krijgen er eentje met zicht op het zwembad en het erachter gelegen stuwmeer. Lang geleden dat we nog zoveel water zagen. We herpakken onze valiezen wat, wandelen wat rond en installeren ons dan met een boek aan het zwembad (jaja, zelfs Hans).
Als rond half zeven de zon ondergaat, kleuren zowel de lucht als het meer lila en roze. Zo mooi…
Morgen hebben we onze vlucht om 14u20, dus we hebben de tijd om alles rustig aan te doen. En dat is dan ook precies wat we van plan zijn.