Het avondmaal gisterenavond was ook weer iets bijzonders. De kok hield alle eten warm in enorme ketels op een open vuur, en we konden aanschuiven met ons ijzeren bord en kregen zo ons rundsstoofpotje opgeschept. Lekker was het zeker. En gezellig: we zaten aan een grote tafel met nog een koppel uit Kortrijk, een gezin uit Nederland en een Franstalig gezin uit Brussel.
Het is de eerste avond dat het echt warm blijft. Meestal daalt de temperatuur heel snel van zodra de zon onder is. Het zand en de rotsen rondom rond hebben dan ook de hele dag tijd gehad om warmte te verzamelen, want de temperatuur gaat vlotjes een heel eind boven de dertig graden.
Om half tien ‘s avonds nemen we nog een douche in onze buitenbadkamer, onder de volle maan en een ongekende sterrenweelde.
Vandaag wordt onverwacht een drukke dag. Eerst rijden we zo’n 70 km naar Twijfelfontein. Daar kan je met een gids een wandeling door de prachtige omgeving maken. De toegangsprijs is vrij bescheiden, maar… je kan er niet met kaart betalen. En onze Namibische dollars zijn bijna op: we komen 10 dollar te kort. Hans hoort even verderop Nederlands praten en vraagt hen of ze eventueel wat euro’s willen wisselen in dollars. De man is zo vriendelijk om ons de tien dollar (ongeveer 70 cent) gewoon te geven.
Onderweg zien we allerhande ‘rockcarvings’, tekeningen die 3000 jaar geleden door de San (de bushmen) in de rotsen werden gekerfd. We zien alle dieren die nu nog in de omgeving wonen, en zelfs flamingo’s, een zeerob en een pinguïn, het bewijs dat deze mensen te voet enorme afstanden aflegden. Er was zelfs een soort kaart waarop bronnen werden aangeduid.
Even verder rijden we langs het Damara Living museum. De naam intrigeert ons en dus stoppen we even en vragen of we met kaart kunnen betalen. Nee, helaas, lukt niet. Maar hebben we toevallig euro’s? Want dat kan wel!
En zo stappen we in een teletijdmachine om te zien hoe de Damara een paar generaties geleden leefden. Een beetje zoals ze bij ons de middeleeuwen naspelen, maar dan op zijn Afrikaans. Het is best wel leerrijk. We zien hoe een traditioneel dorp eruit zag, hoe ze ijzer smeden, hout bewerken, hoe de leiders een strategisch spel speelden waarbij de winnaar de vrouw van de andere kreeg, hoe de vrouwen juwelen maken en hoe ze aan ‘bushmedicine’ doen. De Mopane boom is goed voor alles: de blaadjes kunnen gebruikt worden om wonden te verzorgen, de bast van de boom kan je afpellen en gebruiken als touw, het hout is bijzonder hard en brandt zeer lang, het binnenste van de takken is sappig en wordt als tussendoortje gegeten, de vezels errond worden gebruikt om tanden te poetsen, de blaadjes en wortels kunnen gekookt worden tegen verkoudheid, darmproblemen,… En er bestaat zelfs een koffieboom: als je de wortels ervan roostert en er kokend water over giet, smaakt het als zeer sterke koffie.
Ze zingen en dansen voor de bezoekers. Allerschattigst was een vierjarig meisje dat er duidelijk heel veel plezier in had. We leren er meteen ook onze eerste woorden kliktaal: Madisa? Betekent: hoe gaat het? Yaoos, betekent dank u wel.
Als we dan onze eindbestemming intikken, blijkt het toch wat verder dan gedacht. De gps wil ons rondsturen langs de grote weg (relatief, want onverhard) en geeft een rijtijd aan van bijna 6 uur. Bovendien kloppen de gpscoördinaten niet met de weg die ze als adres opgeven. We belllen voor de zekerheid toch maar even naar Ai Aiba Lodge, waarna blijkt dat we beter geen rekening houden met de gps. Gelukkig hebben we een wegenkaart waarop we de kortste weg zoeken We rijden door de meest surrealistisch mooie landschappen: woestijn en halfwoestijn in duizend kleuren, met een weg die zich over en langs de glooiingen slingert. Na vier uur rijden zijn we om 18 uur ter plaatse: net op tijd om de prachtige zonsondergang te zien.
Na vier uur rijden zijn we om 18 uur ter plaatse: net op tijd om de prachtige zonsondergang te zien.
Na het kamperen in de woestijn zitten we weer in een sjiekere lodge. Dit keer geen stoofpotje uit de grote kom, wel carpaccio van wild (heerlijk!) , een Grieks slaatje, een wildsteak met gemengde groentjes en rijst en tenslotte een dessert waar ze hier dol op zijn: Malva pudding. We rollen ons zo meteen het bed in, maar eerst wat genieten van eindelijk internet, na twee dagen zonder wifi!