Het wordt een bijzondere nacht. Ambrosius, de nachtwaker, escorteert ons naar onze tent, maar we komen de hippo’s gelukkig niet tegen. Even later horen we ze wel net buiten de tent gezellig van het lange gras en riet knabbelen en tevreden knorren. Ze hebben er duidelijk plezier in. Aan de overkant van de rivier toetert er af en toe een olifant, en de buffels loeien en brullen dat het een plezier is vanop hun eiland. Maar ondanks alles slapen we alweer als een roosje.
De volgende morgen, zoals gewoonlijk, stralend zomers van uitzicht maar bijtend koud. En toch, ontbijten gebeurt gewoon buiten met een dikke jas aan. Het uitzicht is veel te mooi om binnen te zitten, en trouwens, er is niet echt een ‘binnen’.
Er staat een lange rit op het programma: 620 km van Divundu, over Rundu, Grootfontein en Tsumeb, helemaal naar Namutoni. Verloren rijden zullen we niet: de eerste 457 km zijn gewoon rechtdoor, en dan naar rechts.
In Grootfontein springen we even de Spar binnen en discussieer ik met een parkeerjongen over het afgesproken tarief (10 namibische dollar, zowat 75 cent, is het gewone tarief om een auto in het oog te houden -niet dat dat echt nodig is, maar het is een vorm van inkomen- maar hij vindt het niet genoeg. Ik hou voet bij stuk. Hela, hij niet, he, met alle Chinezen, maar niet met mij. Tot groot jolijt van zijn wat oudere vrienden, die doorhebben dat ik -helaas voor hem- de tarieven ken.
De rit gaat verbazend goed vooruit, in die mate zelfs dat we een kwartier vroeger aankomen dan de gps ’s ochtends had voorspeld, terwijl we twee keer getankt hebben, gestopt zijn om te picknicken en een paar keer van chauffeur te wisselen en boodschappen hebben gedaan. Om kwart over vier zijn we in Emanya, een lodge waar we vorig jaar ook al waren maar waar we graag nog eens terugkomen, want het is er zo mooi.
Na een warme douche is de rit vergeten: eindelijk warm water wanneer we dat willen. De vorige dagen werd het met een houtvuur gewarmd op vaste tijdstippen (’s nachts voor ’s ochtends, en rond 6 uur voor ’s avonds). Alleen.. het is hier winter en de badkamers zijn open (als in geen dak of een deel in gaas of riet of afgezet met houten stokken): heel decoratief allemaal, maar dus ijzig koud. Geen haar op ons hoofd dat erover denkt om een douche te nemen als het hoop en al vijf graden is in de badkamer!
Enfin, hier dus wel. Het enige wat ze niet hebben is deftig internet: foto’s opladen lukt van geen kanten, en dat is echt jammer, want ik heb er zo’n mooie. Kom dus zeker later nog eens terug naar deze posts.