Maand: juli 2019

Vandaag zijn we extra vroeg uit de veren: om 7 uur zitten we al aan de ontbijttafel, want om 7u30 worden we opgepikt voor een dagje Okavangodelta. De Okavangodelta is de grootste binnenlandse delta (liefst 18 000 vierkante km): het water stroomt dus niet naar de zee, maar stopt gewoon. Het volledige gebied is Unesco… Lees verder Met de oooooooh!! van Okavango

Vanmorgen zijn we weer vroeg uit de veren. Toen een van de gidsen gisterenavond langs de tafel kwam om te vragen hoe de dag geweest was, en we zeiden dat we de ‘nature drive’ gemist hadden door een fout uur, stelde hij voor om vanmorgen met ons een wandeling van een uur te maken naar… Lees verder Aan alle mooie liedjes…

Onze voorlaatste dag ‘on the road’. We slapen uit en worden om acht uur met de wekker wakker. Dat is even geleden. Eerst dachten we er een rustdag van te maken, maar het kriebelt te erg om de omgeving te verkennen en dus vertrekken we rond 10 uur richting het dichtstbije stadje Omaruru. Dat ligt… Lees verder Citytrippen

Het avondmaal gisterenavond was ook weer iets bijzonders. De kok hield alle eten warm in enorme ketels op een open vuur, en we konden aanschuiven met ons ijzeren bord en kregen zo ons rundsstoofpotje opgeschept. Lekker was het zeker. En gezellig: we zaten aan een grote tafel met nog een koppel uit Kortrijk, een gezin… Lees verder Moet er nog zand zijn?

18 juli. De zonsopgang is al even kleurrijk als de zonsondergang. Na het ontbijt zijn we weer onderweg: eerst de steile helling afkruipen, en dan richting Vingerklip, want dat is een rots die je kan bezoeken. Hij ligt op privéterrein, maar voor amper 15 dollar per persoon (net geen euro) mag je ernaartoe. Het kan… Lees verder Van Vingerklip naar Madisa Camp

17 juli. Vandaag is onze laatste kans om naar Etosha te gaan. Omdat we vlakbij logeren – amper een uurtje rijden 🙂 – besluiten we de westkant van het park te verkennen. Helaas, veel dieren zien we niet, behalve wat giraffen, vele springbokjes en een paar spiesbokken en struisvogels: alles went duidelijk. Deze kant van… Lees verder The most difficult roads often lead to beautiful places

16 juli. We laten Emanya met gemengde gevoelens achter ons: het is echt een toplocatie om te verblijven, maar we zijn ook benieuwd naar wat komen gaat. Eerst opnieuw Etosha binnengeraken. En dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan, want van administratieve vereenvoudiging hebben ze hier nog nooit gehoord. Eerst wordt de wagen aan de poort… Lees verder Administratieve complicering

Vorig jaar reden we ook al rond in Etosha, maar veel te kort naar onze zin. En dus keren we dit jaar nog eens terug. We vertrekken vanuit de lodge naar de Von Lindquist Gate in Namutoni. We kopen een plan van het park in een goed verstopt souvenirwinkeltje en gaan op tocht. We rijden… Lees verder Wondermooi Etosha

Het wordt een bijzondere nacht. Ambrosius, de nachtwaker, escorteert ons naar onze tent, maar we komen de hippo’s gelukkig niet tegen. Even later horen we ze wel net buiten de tent gezellig van het lange gras en riet knabbelen en tevreden knorren. Ze hebben er duidelijk plezier in. Aan de overkant van de rivier toetert… Lees verder The real African experience

Ndhovu Safari Lodge weet zijn gasten echt wel te verwennen. Het diner gisterenavond was onvergetelijk: een lange tafel, prachtig gedekt met handbeschilderd vaatwerk, sfeerverlichting,… en lekker eten! Het kwam recht uit de (chique) boekskes 😉 Ook de nacht was onvergetelijk: toen we in de tent terugkwamen was niet alleen ons muskietennet naar beneden, maar er… Lees verder Ruzie met een olifant en met Erasmus naar Buffalopark