Rond half tien waren we gepakt en gezakt, klaar voor onze volgende tocht: eerst richting Maltahöhe, en vandaar naar Mariental. We rijden een hele tijd door de woestijn, maar klimmen dan ineens naar omhoog naar het Centraal Plateau van Namibië. Het heeft daar duidelijk hard geregend vannacht, want voor het eerst sinds we hier zijn, rijden we door modder en hier en daar zelfs door diepe plassen die dwars over de volledige weg lopen. Het maakt onze rit meteen een heel stuk uitdagender.
Niet dat het ons tegenhoudt: na een 120 km zien we een pijl naar het kasteel van Duwisib. De naam is alvast poëtisch want hij betekent ‘plaats van de regenbogen’. Ach ja, waarom ook niet, we hebben toch de hele dag en geen verdere plannen. Alleen, het betekent wel een 140 km extra, slierend door modder, over gravel en zoutwegen.
Het kasteel is ronduit maf: een 19de eeuws kasteel, gebouwd in ware Gravensteenstijl, midden in een idyllisch savannelandschap. Ook de inrichting is navenant, maar geloof ons, het is de omweg niet waard. Terwijl we daar aan het rondlopen zijn, zien we plots een Duits gezin waarmee we ook al de 4×4-rondrit deden in het Rostock Ritz. Zij verbleven twee nachten in het kasteel: door de ligging was het daar zonnig maar behoorlijk koud en aangezien ze hier geen verwarming kennen… Bovendien was er in een straal van 100 km rondom rond niets te bezichtigen, en ook wandelroutes zijn er niet. Ze waren dus dolgelukkig van ons te zien, kwestie van de namiddag eens te onderbreken en bieden ons direct koffie en taart aan.
Na een gezellige babbel gaan we weer op pad. Nu naar Maltahöhe, een beetje een droefgeestige stad waar we tanken en dan meteen weer verder rijden. We worden er aangesproken door verschillende bedelaars, we voelen ons er voor het eerst niet welkom.
En dan een echte verharde weg. Spiksplinternieuw, en wat nog beter is: we rijden er heel alleen. In totaal reden we zo’n 450 km, en we kwamen maar een tiental wagens tegen. Filerijden is iets wat ze hier niet kennen.
We logeren in de Africa Safari Lodge, een moderne lodge met kleine huisjes die uitkijken op enorme vlakte in de diepte en met een drinkplaats, waardoor we gewoon op ons terrasje moeten zitten en de dieren voor onze neus langskomen voor de foto. Hoe zot is dat!
