Sander is vandaag jarig, dus dat mochten we niet vergeten. Eenmaal de verjaardagswensen uitgewisseld (hij zit in Rome met Fran, het is daar ook heel warm) trekken we erop uit. We slenteren door de straatjes, lopen een paar winkeltjes in en uit, duiken hier en daar een gebouw of kerk binnen en besluiten dat het vandaag geen strak georganiseerde dag wordt, maar eerder een ‘we zien wel’-dag.
Na onze picknick op alweer een prachtig plein laten we ons verleiden tot een boottochtje op de Ljubljanica, de rivier die door de hoofdstad loopt. Qua uitleg stelt het niet veel voor, maar we worden zonder enige inspanning van onzentwege verplaatst en krijgen er een gratis briesje bij. Vandaag is er-in tegenstelling tot gisteren- wat wind die er op een of andere manier in slaagt om bij meer dan 30 graden een vleugje frisheid mee te voeren.
Daarna is het hoog tijd voor een ijsje. Naar goede Italiaanse gewoonte -het is hier tenslotte vlakbij- vind je op elke straathoek een ijssalon of -karretje. En lekker dat dat is!
Ook om te eten, geen probleem. De plaatselijke keuken is vrij zwaar, maar gelukkig ondervonden ze heel wat invloed van de mediterrane keuken, dus lekkere pasta’s en vis. Daarnaast lijkt ook steak in alle maten en modellen een Sloveens lievelingsgerecht. De porties zijn altijd zeer royaal én er zijn ook altijd veel groenten bij, en niet enkel het obligate blaadje sla.
Je ziet het, een luie dag in de hoofdstad van Slovenië. We kunnen het iedereen aanbevelen. Het is een stad waar je je als Vlaming snel thuis zou voelen, alleen jammer van dat Sloveens natuurlijk. Daar kan je door de band genomen geen touw aan vastknopen. Dat ‘galerije’ galerij betekent, ‘kanion’ canyon en ‘kiosk’ kiosk, is geen grote verrassing. Maar dat ‘sladoled’ ijs betekent, dat is al een ander paar mouwen. Een dialoogje voeren in vloeiend Sloveens, het zal nog niet voor direct zijn.
