Tocht door de prehistorie

Gisterenavond nog een mooi fietstochtje gedaan naar het naburige stadje Radovljica, ontstaan in 1333. Het oude centrum bestaat uit een leuk pittoresk pleintje met kerk en mooie vergezichten rondom rond.

Vandaag gingen we dan “een kloofje doen” en daarna stond een fietstocht op het programma. Dat was althans het plan. 

Onze keuze viel op een wandeling door de Pokljuka kloof, volgens onze reisgids minstens even mooi als de Vintgarkloof, en veel minder toeristisch. Dat spreekt ons natuurlijk aan, dus daar gaan we. Met enorme dank aan Google Maps, want we waren er anders nooit geraakt, en er ook nooit meer uit geraakt.

We rijden naar Krnica, een boerendorpje waar aan het einde van een min of meer berijdbare weg een parking voor wandelaars voorzien is. Stel je er niet te veel bij voor: er kunnen maximum een achttal wagens staan. Er staat een indrukwekkend bord met uitleg (gelukkig ook in het Engels) waar we leren dat de kloof in de laatste ijstijd is uitgesleten door smeltwater van een enorme gletsjer.

De kloof maakt deel uit van het Triglav Natuurpark en is uitgeroepen tot erfgoed. De wandeling (als je het geklauter zo kan noemen) loopt door de uitgedroogde rivierbedding en slingert zich zo’n twee kilometer lang tussen tot 50 m hoge rotswanden. Het is er prachtig. Het lijkt alsof je duizenden jaren teruggegooid wordt in de tijd en een wandeling door de prehistorie maakt: gigantische varens, reuzenboomstammen die de weg versperren, niets dan bomen en planten. Het pad -de bedding dus- is vaak zoek en dan is het klimmen en klauteren over rotsblokken, omgevallen boomstammen, … en hopen dat je het even verder terugvindt. En daar durft het dus nogal eens mislopen.

Af en toe kom je een wegwijzer of een plaat met wat uitleg tegen, maar aangezien ons Sloveens niet veel voorstelt, zijn we daar ook niet mee geholpen. Na een dikke twee uur klimmen hebben we het gevoel dat we er nooit meer  uitgeraken. We stappen alsmaar door (ja, wat moeten we anders) en komen uiteindelijk, oh opluchting, aan een grindweg. Ook hier weer een paar houten pijltjes in vloeiend Sloveens.

Leve mobiele data en afschaffing van de roamingkosten. Laten we dat eens proberen. Gsm-ontvangst is er niet, maar… allelujah, mobiele data wel. Geloof het of niet maar Google maps slaagt erin om ons een wandelpad dwars door het bos te zoeken. Het is nog een hoop kilometers stappen, en bovendien steil naar beneden, maar na ongeveer 4 uur staan we weer aan onze wagen. Het blijkt dat we een gigantische toer (de grote toer, aldus internet) gedaan hebben, maar we zijn er geraakt.

Het fietstochtje hebben we dan maar zo gelaten. Dat zal voor een andere keer zijn.