Als we vanmorgen opstaan, regent het (alweer) pijpenstelen. Geen nood, we rijden verder, het kan dus alleen maar beteren. Alhoewel…. We hebben 261 km voor de boeg door een fantastisch berglandschap. Alleen…daarvan rijden we 255 km door de gietende regen. De wolken hangen opnieuw heel laag, waardoor we geen enkele top te zien krijgen. Soms rijden we zelf zo hoog dat we ook de valleien niet meer zien. Enkel en alleen wolken. Het is mysterieus, dat wel. En koud: het is 6° als we vertrekken en de hele dag schommelt het tussen de 6 en 9 graden.
Onderweg passeren we slechts 2 stadjes: Field en Golden. Helaas is er niet veel te zien. Verder dan maar. We passeren het Glacier NP, maar het is te bewolkt om daar veel van te genieten. Vlak ernaast ligt Mount Revelstoke NP, waar we even halt houden bij de Giant Ceder Boardwalk: een wandelpad tussen reusachtige cederbomen die al meer dan 500 jaar oud zijn. Het lijkt een beetje een tijdreis naar de prehistorie: gigantische varens en planten met enorme bladeren, zo groot als een volwassen man. En dan bomen die makkelijk 40 m hoog zijn. Ondanks de regen toch de moeite.
En dan zijn we er bijna. We rijden de laatste bergtop over en zie… de zon schijnt. Als we aankomen in Revelstoke is het zonnig, 18°, mensen maaien hun gras en werken in de tuin: het is zomer!! We logeren in een prima Bed en Breakfast: Cornerstone. De eigenaars zijn een Chinees koppel (Osherry en Tsjun – of zoiets) die ons allerhartelijkst ontvangen. De inrichting is heel luxueus, alles erop en eraan.
Osherry geeft ons een aantal tips om de stad in te trekken. We gaan naar het centrum(metje) dat heel Amerikaans is: brede straten, lage houten gebouwen en rondom een prachtig uitzicht op de bergen. We gaan eten in een plaatselijk restaurantje waar we een praatje slaan met de dienster die Franse is. Daarna trekken we naar de Revelstokese feesten: twee maand lang is er elke avond een optreden van een folkgroepje: heel gezellig en eindelijk zonder jas! Terwijl we zitten te luisteren, komt een trein voorbij: 2 locomotieven en 170 (honderdzeventig!) wagons. Nog een geluk dat die in Gentbrugge niet voorbijkomen.
Deze blog schrijf ik op de ‘porch’ van onze B and B, met zicht op een typische straat uit de betere buitenwijken en een mooie tuin. Hans kijkt intussen naar Netflix op de tablet. Af en toe passeert een een plaatselijke bewoner die vriendelijk goeiedag zegt. Ja, hier zou ik echt wel kunnen wonen!
Ziet er daar geweldig uit. Geniet er nog van!
doen we!