Luie dag aan Lake Louise?

Vandaag staat een rustige dag op het programma. Vannacht heeft het geregend, maar als we vertrekken, schijnt er zowaar een waterzonnetje. We gaan naar Lake Louise, op amper 4 km van het hotel om daar een trektocht te maken. Als we aankomen aan Lake Louise blijkt de parking vol te staan. Och, geen probleem, we rijden dan wel gewoon naar Lake Moraine, 10 km verderop en maken daar een wandeling. Wat blijkt? Die parking staat ook vol. Populaire meren, blijkbaar!

We keren dan maar terug en parkeren op de parking waar de trail naar de Great Divide vertrekt. Dat ligt op ongeveer een kilometer van Lake Louise en er loopt een pad door het bos tot aan het meer. Voilà, parkeerprobleem opgelost.

Lake Louise is prachtig. Azuurblauw, met besneeuwde bergen en wat gletsjers op de achtergrond. Romantiek ten top. Er zijn geen echte lussen die van daar vertrekken, dus kiezen we voor de Lake Trail (2,2 km langs het meer en dus heerlijk vlak) en sluiten daar de trail naar het Tea House in de Valley of the six Glaciers (de vallei van de 6 gletjers) op aan: 3,6 km lang, dat moet te doen zijn. Alleen stijgen we op die afstand 385 m: in de praktijk komt het erop neer dat we 3,6 km een trap oplopen, maar dan zonder treden. Niet om te lachen. We leggen de volledige afstand (5,8 km) af in amper twee uur: het is klimmen over boomwortels, rotsen, door riviertjes,… best wel avontuurlijk, maar afzien! En warm! We geraken al onze laagjes kleding kwijt (en dat waren er wel wat, want het was maar 9° toen we aan het meer vertrokken). Maar het is het meer dan waard: de vergezichten zijn fenomenaal!!

En dan ineens komen we van een rotsig paadje op een mooi geplaveid stuk, er is een soort tuintje aangelegd met picknicktafels, er stroomt een rustig riviertje met smeltwater van de gletsjer,… en daar staat het Tea House: een houten chaletje gebouwd in 1926. Het is nog grotendeels zoals het toen was: er is geen elektriciteit, geen stromend water of verwarming. De meisjes die het theehuis openhouden komen naar boven voor telkens minstens 5 dagen. Er loopt immers geen weg naartoe behalve het smalle pad dat we beklommen. De bevoorrading gebeurt met paarden en via de helikopter.

We zetten ons met plezier op het houten balkonnetje voor een ‘lemonade’ en een stuk chocoladetaart: dat hebben we wel verdiend! Hoe warm we het ook hebben als we aankomen, het afkoelen gaat heel snel: het is hier met moeite 5°. Na nog een tas thee zijn we er weer klaar voor: we overwegen om de trail nog 1,6 km verder te volgen tot aan de voet van de gletsjer, maar als we willen vertrekken begint het te regenen. Ah ja, we hadden onze dagelijkse stortvlaag nog niet gehad.

We beslissen dan maar om onmiddellijk terug te keren in de hoop de grote regenval voor te blijven. Helaas! We zijn nog geen vijf minuten ver als het begint te onweren en te gieten (it rains cats and dogs, zoals ze hier zeggen). Nog eens vijf minuten later zijn we volledig doorweekt: regenjassen zijn prima, maar het water stroomt er wel af en je broek is dus binnen de kortste keren doorweekt. Gelukkig gaat het afdalen een stuk sneller dan het stijgen. Alleen is het volledige pad nu herschapen in een snelstromend beekje, met gladde stenen en modder, kwestie van het wat avontuurlijk te houden. Anderhalf uur later staan we aan de auto: het giet nog altijd even hard en wij zijn volledig doorweekt: sokken, ondergoed, schoenen,… noem maar op. En dat bij een temperatuur van amper 7°. Frisjes dus.

Gelukkig heeft onze auto zetelverwarming (die we vollen bak aanzetten). En na een hete douche én een heet bad komen we weer min of meer op temperatuur.

Intussen is het tijd voor het avondeten. Het restaurant van het hotel zit vol (er staat een file) en dus gaan we op zoek naar iets anders. In het oude station van Lake Louise is een restaurant ingericht dat er heel gezellig uitziet. Laten we dat dan maar proberen. Je raadt het al: ook volzet. Maar de eigenaar heeft nog een restaurant even verderop in een oude restauratiewagen van de Canadian Pacific Railroad. Een beetje duurder, maar ach, je leeft maar één keer. Het is een prachtig kader: helemaal Hercule Poirot en de Orient Express. En het eten is ook heel lekker! Een echte aanrader als je in Lake Louise bent.