Als je vlakbij de geboorteplaats van Leonardo da Vinci logeert, dan moet je daar toch eens langsgaan. En zo rijden we vandaag naar Vinci. Het is een idyllisch dorpje hoog in de bergen rond Firenze. Het enige nadeel van idyllische dorpjes is dat de weg ernaartoe ook idyllisch is. We kronkelen ons dus opnieuw door de haarspeldbochten naar boven en naar beneden, en terug naar boven en… Enfin, we zijn een stuk langer onderweg dan verwacht. Aangezien we onderweg ook nog boodschappen doen (voor de picknick en zo) is het half een als we er aankomen.
Het museum is niet groot, maar heel aangenaam en goed gedocumenteerd en bovendien verdeeld over drie verschillende gebouwen. We kunnen daardoor ook de kerk en een soort kasteeltje bezoeken met een toren met een fantastisch uitzicht over de omringende heuvels. Drie kilometer verder kunnen we met hetzelfde ticket ook terecht in het geboortehuis van da Vinci, hoewel de authenticiteit sterk te betwijfelen valt. Wat wel zeker is, is dat het huis en de grond eigendom geweest is van de familie van Leonardo, maar of hij daar zelf gewoond heeft is onzeker, aangezien hij een bastaardzoon was van Piero da Vinci met een dienster Catarina. Hoe dan ook, de omgeving is er niet minder mooi om.
We hadden nog plannen om Pistoia te bezoeken, maar laten die varen door tijdsgebrek. We zijn vrij lang blijven hangen bij de maquettes van da Vinci, waardoor we een beetje moeten doseren en dan maar terug naar ‘huis’ rijden. En nog een geluk: de gps stuurt ons langs een andere weg terug dan we gekomen waren, zeer mooi maar bijzonder moeilijk berijdbaar: heel smal, kronkelend, steil en vol putten. We doen uiteindelijk dik anderhalf uur over 60 km.
Het bezoek aan het museum zal ZEER interessant geweest zijn.
Af en toe even rusten en een terrasje doen doet deugd.
een italiaans pintje of een wit wijntje brengt soulaas!
De foto’s vertellen veel over het mooie land dat Italie is.