Birthday in Firenze

Sander is 18, dat moet gevierd worden. Hans maakt een soort grondtekening van toiletpapier (zie foto) en aan het ontbijt zijn er natuurlijk een heleboel (zotte) cadeautjes: een paraplu die eruitziet als een musketierszwaard, een zelfbouwrietje dat toelaat uit meerdere glazen tegelijk te drinken (Sander ziet direct een nieuwe definitie voor multivruchtensap), een snor waar hij zijn bril kan opzetten om nooit meer te vergeten waar hij hem gelegd heeft, een meeneemklapstoeltje met koeltasje onder de zitting,… De dag is goed begonnen!

Vandaag minimale autoverplaatsing. Enfin, dat is het plan. Firenze ligt op 36 km van ons logement, dus zelfs via de bergen duurt het volgens onze gps maximum 45 minuten. Zo gezegd, zo gedaan. En inderdaad, de reis verloopt spoedig. Paolo had gisteren verteld dat we best onder het station parkeren, want dan zitten we meteen pal in het centrum. Alleen… die parking blijkt onvindbaar. We cirkelen maar rond dat ‘Stazione’ zonder iets te vinden wat op een parking lijkt. Dat cirkelen is bovendien niet echt evident: heel veel eenrichtingsverkeer of straten waar autoverkeer maar beperkt toegelaten is. Tot we, na 40 minuten rondjes rijden, eindelijk tot het besef komen dat er twee stations in Firenze zijn, en dat we rond het verkeerde aan het toeren zijn.

Nu is het slechts kwestie van de gps goed in te stellen en een dikke tien minuten later staan we geparkeerd vlakbij het ‘centro storico’. En wat voor een centro! Het is gewoon één gigantisch openluchtmuseum. Een derde van alle kunstschatten van Italië zijn in deze stad verzameld. En dat zijn er veel! Overal prachtige architectuur, een overdaad aan beelden, de duomo, het baptisterium, het Palazzo Vecchio, de Ponte Vecchio, de gebouwen van de Medici, het Palazzo Pitti… teveel om op te noemen. Ik wil zeer graag de Biblioteca Laurenziana bezoeken, helaas, die is alleen in de voormiddag open. Het zal voor een volgende keer zijn. Behalve openluchtmuseum is Firenze ook een waar shoppersparadijs. Mijn mannen, die in New York shopaholics bleken te zijn, hebben jammer genoeg geen enkele interesse voor Italiaanse mode (volgens mij volkomen ten onrechte). Ik loop dus eveneens stoïcijns langs alle schoen-, handtassen- en lederen-jasjes-winkels alsof het me allemaal niets doet. Ik heb er nu al spijt van!

Na een paar uur is het tijd om terug te keren naar ons zwembad voor een verfrissende duik. Het was vandaag anders wel een zeer aangenaam weertje: de hele dag staalblauwe lucht, stralende zon, 33 graden, maar steeds met een verfrissende bries. Zomerweertje zoals wij Belgen het graag hebben.

Vanavond hadden we nog een verrassing in petto voor Sander. Hans had gisteren zitten konkelfoezen met Paolo die beloofd had speciaal voor zijn verjaardag een taart te bakken. Na zelfgemaakte tagliatelli en twee heerlijke steaks (in totaal 1850 gram!!!, dat is vlees voor 13 man!!!!)  volgt dus nog een heerlijke taart, mét kaarsjes.