De laatste jaren vertrekken we om een of andere rare reden altijd op 4 juli. Ook dit jaar is het niet anders. Dit keer geen vliegtuig, wel een autoreis. Om toch al onmiddellijk wat vakantiegevoel te hebben, hebben we een tussenstop ingelast in Oostenrijk, vooraleer we doorrijden naar Venetië.
870 km voor de boeg, aldus onze gps. Aangezien het vandaag de warmste dag ooit wordt in België besluiten we om tegen ons bioritme in vroeg te vertrekken. Half zes was de bedoeling, zes uur de realiteit. De reis verloopt zonder noemenswaardige problemen: vanuit Gentbrugge gaat het richting Luxemburg en vandaar naar Saarbrücken, Stuttgard, Ulm, Bregenz en tenslotte Damüls, in de Oostenrijkse Alpen. Er is weinig verkeer op de weg. Alleen lopen we heel wat vertraging op door wegenwerken. Een keer staan we eerst een half uur stil vooraleer we van de autostrade kunnen rijden om vervolgens een omleiding te volgen van ongeveer drie kwartier. We bereiken uiteindelijk de autostrade opnieuw, maar wel drie afritten verder. Maar ook op de rest van het traject zijn er overal wegenwerken met bijhorende snelheidsbeperkingen, waardoor het wel wat trager opschiet dan verwacht. Ik dacht altijd dat er in Duitsland geen snelheidslimiet was op de snelweg, wel… dat valt dik tegen.
De laatste 40 minuten moeten we de bergen in : de ene haarspeldbocht na de andere, de ene afgrond na de andere, de ene tunnel na de andere. Magnifiek landschap, maar voor ons Belgen toch even aanpassen. In Gent is de Blandijnberg zowat het hoogste punt, en die is toch iets vlotter bereikbaar. Uiteindelijk bereiken we rond 6 uur ’s avonds ons hotel, volledig per toeval. We waren even langs de kant gaan staan om te zien of we nergens meer adresgegevens vonden want het leek toch wel heel lang te duren. Om niet in de zon te blijven staan, verzetten we de wagen een beetje en zie… voor ons ligt het hotel.
Het is een heel sjiek berghotel met zwembad. Geen overbodige luxe, want het is nog altijd 30 graden. Gelukkig hebben we half pension geboekt, want nu nog de auto nemen om een restaurant te zoeken, dat zou wat veel van het goede zijn. Het eten is lekker, al vormt de menu wel een uitdaging. Oostenrijk is een mooi land, maar het heeft een groot nadeel: ze spreken hier Duits.
We zijn heel blij, zoveel interessante belevenissen te mogen ontvangen.
De reis is heel goed begonnen,zonder veel indernissen
oostenrijk is inderdaad een prachtig land met vriendelijke mensen die Duits spreken.
Dank voor de vlotte , aangename verteltrand.
Tot morgen voor de nieuwe belevenissen.
oma en opa