Jurassic Park meets Bonanza

On the road again! We moeten vandaag zo’n 360 km afleggen, tot in Vernal in het noorden van Utah. Hierbij gaan we even de grens over met Colorado, zodat we nu officieel kunnen zeggen dat we daar ook (eventjes) geweest zijn.

De landschappen zijn weer sensationeel. Eerst anderhalf uur prairievlakte en -heuvels, en dan rijden we pardoes de Vogezen binnen. Of zo lijkt het toch. Ineens is er overal groen, er staan bomen, bloemetjes en de weg kronkelt zich naar boven naar de top van een berg. Helemaal Heidi in Tirol.

Temperatuursgewijs hadden we het daar iets frisser verwacht, maar ach, alles went. We denken dus opnieuw dat de Westerndecors tot het verleden behoren, maar opnieuw zijn we iets te snel. Want al even plots als we de groene  bergen ingereden zijn, rijden we weer in de woestijn: zand, stenen, en af en toe een klein groen toefje plant. Uren gaat het zo door.

Op de hele rit komen we welgeteld 5 stadjes tegen.  Voor de rest: totale eenzaamheid, onbewoonde wereld zover als je kan kijken – en dat is hier vaak heel ver! De stadjes die we voorbijrijden hebben dan weer gekke namen: Dinosaur, Naples, Bonanza.

Als we bijna ter plekke zijn, passeren we Dinosaur National Park. Daar kunnen we niet zomaar aan voorbijgaan. Er is een wand vol dinosaurusbotten te zien. Het is een soort massagraf ontstaan toen de rivier in een droge periode opdroogde. Hier liggen de restanten van honderden dino’s, in totaal een vijftal ‘soorten’. Er werden meer dan 5000 botten uitgegraven, maar aangezien het altijd over dezelfde soorten gaat, hebben ze besloten om de rest te laten zitten. Toch wel indrukwekkend.

Een beetje verder in het park kan je petrogliefen gaan bekijken: tekeningen die zo’n 1000 jaar geleden in de rotsen werden gekrast door de eerste bewoners van de streek, hier zijn dat de Fremont People. Dit valt dan weer een beetje tegen. We hadden er nochtans een off road rit voor over.

Daarna gaat het nog even verder naar het hotel. Het zwembad is opnieuw zeer aantrekkelijk, en dit keer kan ik Hans overhalen om mee te gaan. Een dreigende T-Storm (thunderstorm of onweer) haalt ons uit bad: de lucht ziet zowat zwart en lijkt wel te golven, heel griezelig. Uiteindelijk valt er wat motregen, tot daar het hevige onweer.

Vanavond nog iets zoeken om te eten, en dan vroeg onder de wol (onder het laken, het is te heet voor wol). Morgen staat een lange bergrit op het programma. Het lijkt hier  wel de Ronde van Frankrijk.

PS: meer foto’s volgen later, de internetverbinding is tergend traag, en het uploaden lukt daardoor niet. Hopelijk morgen beter!