Gisterenavond nog iets bizars beleefd. Het ene moment genieten we van een zonnige avond met prachtig uitzicht op de bergen, het volgende moment lijkt het een mistige winterdag in België. Hoewel het heel warm bleef, was er plots een harde wind opgestoken waardoor er een heuse zandstorm ontstond. Redelijk surrealistisch allemaal.
Vandaag terug op weg, naar Moab dit keer. Even dachten we dat we het Wilde Westen van John Wayne achter ons hadden gelaten: de vallei waar we doorreden was groen, er stonden loofbomen, er waren zelfs weiden en graanvelden. En vooral: de temperatuur was zo’n 20 graden gezakt, naar een aangename 25. Helaas, bij de volgende vallei was het westerngevoel weer helemaal terug: dorre prairievlaktes, rode kliffen, hele stukken woestijn en een vrolijke 46 graden.
Moab ligt vlak aan het Arches National Park. Dus dat staat vandaag op het programma. Het is een variante op de landschapspracht van de vorige dagen, maar met een heel eigen karakter. We vinden er weer de typische rode rotsen, maar dit keer lijkt het alsof iemand de rotspartijen met een zeer grote kettingzaag in schijfjes heeft gesneden. Bovendien zijn er ontzettend veel natuurlijke bogen te zien -vandaar de naam, natuurlijk. We hebben ons aan een paar ’trails’ gewaagd (wandelpaden), maar niet te veel, daarvoor is het veel te warm. Door de hitte beginnen we ons echt als Amerikanen te gedragen: we rijden tot aan een viewpoint, laten het raampje van de wagen neer en nemen een foto zonder onze geliefde airco te verlaten.
Het moessonseizoen laat zich intussen wel opmerken. Het scenario verloopt volgens een vast stramien: ’s morgens wolkenloze hemel, tegen ’s middags heet, in de namiddag verschijnen dan de eerste wolken en tegen de late namiddag wordt het in de verte dreigend zwart en zien we stortbuien en bliksems. Tot nu toe zijn we er altijd aan ontsnapt. Benieuwd of we ooit ook eens echt in het onweer gaan zitten.
Vanavond hebben we gegeten in een typische grill : we zaten in een booth, kregen Budweiser geserveerd en ondertussen was een overjaarse hippie live ‘House of the rising sun’ aan het zingen: Amerikaanser dan dit wordt het niet meer. Voor wie zich zorgen maakt over onze tafelgewoonten: niet doen, we slagen erin om redelijk gezond te eten: veel groenten, veel vis….dus dat valt nogal mee.
Eerst en vooral een heel gelukkige verjaardag Sander xxxx
p.s. wij lezen jou versie van de reis op z’n minst even graag als die van je mama