Spectacular²

Vandaag was een dag vol indrukwekkende ontdekkingen.

Eerst een kort bezoekje aan Glen Canyon Dam: een gigantische dam ter grootte van de Hoover Dam (veel bekender) die het water van de Colorado tegenhoudt en vandaar gecontroleerd doorstuurt verder in de rivier. Ontzettend hoog en ontzettend indrukwekkend.

Vanmorgen is het ons ook gelukt om redelijk last minute een geleid bezoek te regelen aan Antelope Canyon. Het is een vrij kleine canyon die op heilige grond van de Navajo’s ligt en dus enkel kan bezocht worden met een Indiaanse gids (tegen betaling, uiteraard). Op internet waren alle bezoeken volzet, maar de (Indiaanse) dame aan het onthaal kent Carol Bigthumb (echt waar, zo heet ze) en regelde dat we meekonden. Het was fenomenaal mooi. Het licht van de zon zit enkel op de middag precies boven de canyon, wat het mooiste effect geeft, en dat maar gedurende een twintigtal minuten. We waren er dus op het beste moment van de dag. Onze gids Lenny had bovendien veel verstand van fotografie en kon ons heel wat tips geven ivm lichtinval en lichtgevoeligheid van de camera. Het resultaat: spectaculair mooie foto’s!

En dan op naar Bluff. Het is een rit van zo’n dikke 300 km: de route loopt volledig door Navajo State Indian Reservation, het grondgebied van de Navajo Indianen. Op heel de rit kwamen we exact twee steden tegen: Kayenta en Mexican Hat. Voor de rest : het ene fotoboeklandschap na het andere. De variatie in landschappen blijft verbazen, vooral omdat de overgang van het ene naar het andere nooit geleidelijk gebeurt. Het ene moment rijd je nog door een steppevlakte en ineens blijk je boven aan een canyon te staan die even later weer verandert in savanne en dan toch weer woestijn wordt. Enfin, eigenlijk zijn er geen woorden voor: het is onbeschrijflijk hoe weids en groots en overdonderend het decor hier is.

We komen uiteindelijk aan in Bluff, waar we logeren in de Desert Rose Inn, een hotel dat we ‘op de bots’ boekten via Booking. Op de foto’s zag het er vrij robuust uit: een enorm houten gebouw midden in de woestijn. In realiteit is het inderdaad robuust, maar wij logeren in een volledig nieuw gedeelte: superdeluxe chique, enorme kamers, badkamer met inloopdouche, deuren van bijna 3 m hoog, en een eigen terrasje. We voelen ons de koning -en de koningin- te rijk. Het is op ons terras dat ik dit bericht aan het schrijven ben. Ik kijk uit op een vrij dorre steppevlakte, met een bruinrode klif op de acthergrond. Het is nu 9u10 ’s avonds, en ongeveer 35 graden, schat ik. Het wordt dus weer airco vannacht.

Meer foto’s volgen als de internetverbinding beter is…