En eindelijk zijn we weg. Vanmorgen heeeeel vroeg opgestaan, want het luchthavenvervoer kwam ons al om kwart over zes oppikken om zeker om acht uur in de luchthaven te zijn. Het verkeer verliep buitengewoon vlot, dus waren we er al om zeven (ZEVEN!!) uur. Ondanks alle berichten over superstrenge controles verloopt alles probleemloos: op drie kwartier zijn we door alles heen en zitten we aan de gate.
Het eerste gedeelte van de vlucht (tot Atlanta) gaat redelijk snel voorbij, toch als je rekent dat we bijna tien uur vliegen. Gelukkig is er een assortiment aan films, series, muziek, spelletjes,… om ons te entertainen. Bovendien krijgen we geregeld een drankje en iets om te eten, waardoor het toch iets korter lijkt.
In Atlanta weer door de douanecontrole, de bagage ophalen, de bagage weer afgeven en opnieuw door de controle voor de handbagage. We zijn er ongeveer een uurtje mee zoet, maar komen ruim op tijd aan de volgend gate. Daar blijkt de vlucht overboekt: er worden 7 passagiers gezocht met ‘flexibele reismogelijkheden’ om het volgende vliegtuig te nemen. Geen optie voor ons, we houden vast aan de voorziene zetels en slagen erin om als een van de eersten aan boord te gaan.
Er staan ons nog eens een viertal uren vliegen te wachten. We zijn allemaal een beetje slaperig (het is intussen 23u45 Belgische tijd), dus het ziet ernaar uit dat we onze langste dag van het jaar gaan meemaken.
Na een paar hazeslaapjes zijn we rond 19u plaatselijke tijd geland. Snel onze huurauto ophalen. Na 24 uur wakker hebben we niet veel zin in het verkooppraatje van de Avisdame. We willen GEEN upgrade, GEEN extra verzekering, alleen de sleutels en een bed. De auto die we gevraagd hadden (minivan voor zeven) blijkt niet beschikbaar, het wordt er een voor 12. Met onze lichte vrachtwagen wagen we ons in het Las Vegasverkeer over een overvolle Strip naar het hotel. De verleiding om naar het vuurwerk te kijken (4th of July) is groot, de verleiding van ons bed nog groter. Binnen de vijf minuten zijn we allemaal onder zeil.
Terwijl ik dit zit te schrijven (de volgende ochtend, wat dacht je) luister ik naar de hoogtepunten van het nieuws: “We had some rain in the valley, we’re all so excited”. Vannacht een stevig onweer met hevige regenval, iets wat ze hier in geen jaren gezien hebben. Ze zijn allemaal door het dolle heen. Zo zie je maar…
Het is nogal wat te doen om Amerika binnen te geraken.
Een lang slaapje zal zeker welkom zijn om beter het verschil in uur te verteren.
Waar is nu de streek waar jullie heen gaan? En hoe bevalt de kamion?
De rode duivels hebben verloren tegen Argentinië 1-0 de droom is voorbij.
Nog veel genot en belevenissen!
opa en oma
We rijden nu door naar Utah. Het uurverschil is intussen redelijk verteerd, maar we zullen nog wel een paar keer de uurgrens in beide richtingen oversteken. Oefening baart kunst 🙂