Vanmorgen alweer vroeg uit de veren want er staat ons een lange (auto-)dag te wachten. We moeten een kleine 600 km afleggen tot in Buellton, niet zo heel ver meer van LA. De ochtend is frisjes, amper 55° F (ik laat aan jullie over om te berekenen hoeveel –of hoe weinig- dat is).
We sukkelen een beetje om de goede weg te vinden. We willen absoluut route 1 vinden, maar vanuit een drukke stad is dat, zelfs mét gps, geen sinecure. Uiteindelijk belanden we toch waar we zijn willen. Snel een paar inkopen in een supermarktje langs de weg en wij weg.
De route is adembenemend mooi. De weg golft zich langs de heuvels en bergen langs de kust en biedt spectaculaire vergezichten over de Stille Oceaan. Blauwer dan blauw is die. Onderweg beoefenen we onze nieuwe hobby: ‘whalespotting’. En zowaar, het lukt. Hier en daar zien we een walvis boven water komen. Er is er zelfs een die een fonteintje de hoogte in spuit. Verder ook zeehondjes en een strand of twee vol zonnende zeeolifanten (elephant seals, ik weet niet of dat in het Ndl ook olifanten zijn, of eerder zeekoeien of –leeuwen??? Alleszins gigantische beesten).
We rijden minstens 450 km langs de kust (VIERHONDERDVIJFTIG KILOMETER!!!!!? LANGS DE KUST!!!!!). Amerikaanse perspectieven zijn toch net iets anders dan de onze.
Rond kwart over zes komen we aan in de camping in Buellton, de grootste tot nu toe. We moeten nog ergens warm eten (wat dacht je, met twee zonen in de wagen kom je niet toe met twee keer brood of een slaatje) en de campingverantwoordelijke raadt ons aan om naar Solvang te rijden.
Weer typisch Amerikaans: een Deens stadje te midden het Californische platteland. Alle huizen in het stadje zijn Deens van stijl, net als alle namen. Er is zelfs een winkeltje met kerstgerief dat het hele jaar door open is, met kerstbomen en kerstmannetjes in de etalage. Bijzonder vreemd.
