Vanmorgen rond half acht gewekt door de zon. Rond 10 uur zijn we alweer onderweg naar Sequoia National Park. Het lijkt niet zo ver op de kaart, maar de realiteit valt dik tegen: het reliëf is immers van die aard dat we elke afstand zowat drie keer afleggen op verschillende niveaus.
Het eerste anderhalf uur hebben we nodig om een gigantische berg te overbruggen. De vergezichten zijn opnieuw spectaculair, maar het vraagt uiterste concentratie van de chauffeur van dienst (ik, dus). Daarna rijden we nog eens dik anderhalf uur door een soort teletubbieland: idyllisch, met heuveltjes, weiden en bomen en met over de hele afstand slechts één huis: Jack Ranch. Stel je het plaatje voor en vervang nu al het groene gras door oranjebruin, en je ziet waar we doorgereden zijn.
En dan nog eens anderhalf uur stijgen en kronkelen tot we uiteindelijk bij Sequoia Park aankomen. Het bezoekerscentrum ligt niet zo ver van de ingang, een paar mijl maar. Alleen doen we dik 45 min over die korte afstand wegens een al te enthousiast kronkelende en stijgende baan. Toch is wat we daar zien meer dan de moeite waard. De bomen lijken elk gevoel voor proportie te hebben verloren. Een doorsnee sequoia wordt meer dan 75m hoog, te vergelijken met de hoogte van het vrijheidsbeeld. En daar staat zo een heel bos bij elkaar. We wanen ons lilliputters in dit ‘Giant Forest’. Het ruikt er lekker naar hars en de temperatuur (25°) laat ook wat meer beweging toe dan we tot nu toe gewend waren.
We willen slim zijn en rijden het park aan de zuidkant binnen om er langs de noordkant uit te rijden. Dat is immers mooi in de richting van de camping waar we vandaag naartoe gaan (Mariposa). Het is dan ook schrikken als de gps ons doodleuk meldt dat het nog drie en een half uur rijden is! Opnieuw de meest surrealistische landschappen, wegen die de ene keer kilometers rechtdoor gaan en dan opeens gaan slingeren als een gek, platte landschappen die ineens overgaan in enorme dieptes, echt niet te doen…
Voor het eerst is het donker –of toch bijna- als we aankomen in Midpines, Mariposa. En kronkelbaantjes rijden in het donker is echt niet ideaal.
Morgen slapen we (een klein beetje) uit vooraleer terug verder te reizen. En dan, twee volle dagen San Francisco.
